Een roadtrip met camper en kleine kinderen. Vertel me, was het een aanrader? De vraag is ons al vele malen gesteld in de afgelopen weken. We zijn inmiddels een week thuis ná onze roadtrip van +- 3750 km en het gewone leven is op dit moment weer begonnen. Manlief is uitgezwaaid en de vrouwen bivakkeren in Huize van Dijk dus weer even zonder papa. Afkicken geblazen.
Gisteren vierden we Moederdag. Een bijzondere dag die zomaar tussen vele dagen van zorgen, dragen, verantwoording en liefde door komt. Dat de aanloop naar deze Moederdag een kinderlijk geheim met zich mee bracht vertel ik je vandaag.. Moederdag, een dag om erbij stil te staan hoeveel je eigen moeder voor je betekent. Maar ook een dag om als moeder zelf in het zonnetje gezet te worden. Mooi, een kostbaar goed, om zulke dagen samen te mogen vieren. Ik zie dit jaar voor de allereerste keer mijn kleutermeisje met een ingepakt cadeautje het plein af lopen. Haar hand houdt ze bij haar mond als ze roept: “Voor jou! Voor Moederdag.” Het Moederdag geheim Een geheimpje Thuis kan ze het niet laten om te vertellen over de verf die ze had gebruikt, de stickers eveneens. “Zo, ik verstop hem onder mijn bed” hoor ik haar liefdevol zeggen terwijl mijn voetstappen op de gang hoorbaar moeten zijn geweest. Dé lieverd. Wanneer ze me ziet fluistert ze glimlachend; “Er zitten snoepjes in, lekker!” Ik glimlach met haar mee en we vervolgen de weg naar beneden. De volgende morgen doe ik een rondje door het huis. Terwijl ik op instagram nog de nodige tips uitdeel […]
Het is nog vroeg wanneer er een stuiterend kleutermeisje naast ons bed staat. Vandaag gaan we naar de Julianatoren! weet ze ons te herinneren. Niet veel eerder meldde ook haar kleinere zusje zich. Enorme hoestbuien hielden haar al dagen bezig, met name ’s nachts. Bezweet met rode wangen en verhoging hangt ze op mijn schouder. We kijken elkaar aan; Zullen we wel?!
Begin deze week kon je hier al lezen over de oudste dochter die prompt op een fiets was beland en inmiddels menig blokje om gaat. Vandaag deel ik vooral een hoop inspiratie. Whaa, niet te doen zo leuk! Loopfietsen voor peuters, een goede voorbereiding. Een goede voorbereiding op het fietsen, zo werd ons al vroeg duidelijk gemaakt door onze fysiotherapeut. Naomi is hypermobiel en alhoewel je op het eerste oog niet veel zult merken kan ze zich heel slap maken en is ze lenig des te meer. Wankel ook. Tot en met tien maanden kon zij niets anders dan op haar rug liggen. Omrollen of zitten ging lange tijd moeizaam, kruipen heeft ze nooit gedaan. Billenschuiven daarentegen wel. De fysio vertelde ons altijd dat een loopfiets haar in een later stadium veel zou helpen, het fietsen zelf moesten we vooral niet pushen. Inmiddels is ze vier jaar en een beginnende fietser zoals je hier eerder kon lezen. Ik vind het reuze knap! Wauw! Toen ik afgelopen week een bezoekje bracht aan bol.com voor een schommel voor aan onze veranda kwam ik in de online webshop veel meer leuks tegen. Té hippe kinderfietsen bijvoorbeeld. Smelt! Niet dat we iets daarvan nodig […]
De eerste gekleurde bloemetjes zie je langzaam opkomen en ineens lijkt de witte sneeuw en alle ijspret van slechte enkele weken geleden alweer mijlenver bij ons vandaan. Gelukkig maar want op dit moment schreeuwt elke vezel in mijn lijf het uit dat het toe is aan een portie warme zonnestralen. Lees ook: Geen Roze maar een Grijze wolk Zonnestralen Terwijl ik die eerste zonnestralen achterin de tuin probeer op te vangen kijk ik naar ons tuintje dat er op dit moment nog voorzichtig gezegd wat triest bij staat. Met een verschil van -15 naar +15 heb ik kennelijk maar weinig moeite. Mijn dreumes ook niet bedenk ik me terwijl ik haar glunderend door de tuin zie paraderen. Wat is ze blij en wat lijkt het ineens weer lang geleden dat we niet wisten wat er met haar kleine lijfje aan de hand was. Lees ook: Het allerbeste bleek niet genoeg voor mijn hooggevoelige baby. Een jaar geleden deelde ik (zoals je inmiddels van me bent gewend) alle ins en outs rondom het moederschap. Ook op dat moment toen er een wel heel grijze wolk boven ons leventje hing na de geboorte van jongste dochter Fleur. Ik neem je mee in […]
Het is 4 december ’19 als ik op instagram stories een berichtje post rondom mijn persoonlijke zoektocht naar een geschikte kinderbijbel voor jonge kinderen. Ik startte een klein onderzoekje en vroeg jullie om advies én die kreeg ik. Binnen no time vulde mijn inbox zich met jullie favoriete kinderbijbels en de leeftijd van jullie kinderen.
“Oh, kijk dat kontje” roep ik met gepaste trots manlief toe wanneer hij onze jongste dochter richting de wc helpt. En nee ik had het niet over die kadetten van manlief. Haar voorheen strakke broekjes ogen inmiddels wat losjes om de billen. Hoe kan het ook anders. Nog vorige week zat daar een luier. Ik sta versteld..
En ineens staan we hier. Alweer halverwege de decembermaand. Voor je het weet sluiten we een indrukwekkend jaar af en stappen we het volgende jaar binnen. Een jaar waarin je kinderen (ik vermoed net als hier) weer veel te hard zijn gegroeid, een jaar waarin je dankbaar omkijkt. Ik hoop het tenminste. Vandaag kijken we (even terug en daarna snel) vooruit want er komen zulke gave dingen aan!