Afgelopen jaar in mei ging ik naar de kamer van koophandel. Een bezoekje dat niet meer bleek dan een simpele toevoeging aan een register. En toch zat ik met ietwat knikkende knieën aan het bureau. Spannend, die eerste stap..
Browsing Category
Persoonlijk
Wauw. We hebben dagen afgeteld totdat de vakantie zou beginnen. En nu is het alweer over. Het is weer zover. Een nieuw tijdperk breekt aan. Wat betekent dat voor jou? Echt naar groep 1 voor de kleuter. Vaker peuterspeelzaal voor de peuter. En moeders? Die duikt na 6 rustige weken terug achter de laptop. Hoera!
Slechtste scenario
Alhoewel ik uitging van een slecht scenario met dagenlang geruzie en drama viel dat uiteindelijk reuze(!) mee. We genoten van de vakantie. Van tijd samen en uitslapen tot 7 uur (in plaats van 5)! Om dat te bereiken moesten ze wel om 22u naar bed, maar ach het was vakantie. Nu rest ons enkel nog de taak dat ritme er weer uit te halen en terug te voeren naar 20u. Herkenbaar?
Manlief heeft afgelopen week weer gewerkt. Hadden wij dus ook het oude ritme weer een beetje terug. Voor dat we het wisten liep alles weer op rolletjes. Na een tijd van ontspannen staan we te popelen tot ons nieuwe ritme in werking wordt gezet. Met lieve juffen en een continurooster. Met vaste werkdagen, een huishoudelijke hulp om de boel thuis wat te ondersteunen. En moeders die weer aan het werk kan. Terwijl ik afgelopen weekend een glaasje rosé naar binnen werk onder het genot van de aanwezigheid van vrienden en de geur van de bbq denk ik heel even aan het werk wat weer te wachten staat. Aan de inspanning na weken met zoveel meer ontspanning. Ik zie er vreselijk naar uit.
Nieuwe dromen
We openen een nieuwe locatie van de sportchallenge ( meer info) omdat de eerste zo’n waanzinnig succes is geworden, vanaf vandaag kun je dus ook sporten aan de bloemendaallaan! Verder staan er toffe schrijfklussen in de startblokken, er gaat een compleet nieuwe Saviorscrown cursus gemaakt worden in het komende seizoen (Wauw)! Én er starten ook nog eens waanzinnig leuke nieuwe schrijvers op Mamavandijk.nl. Soon more!
We beginnen dit nieuwe seizoen als gezin met een dankbaar hart, voor wat was en dat wat komen gaat. En daar staan we, onze handen ineen terwijl de dochter afsluit. “Bedankt God, dat alles zo lekker leuk was”
Ik hoop dat jij hetzelfde kunt doen vanmorgen, alleen of als gezin. De handen uitgestrekt, met een hart vol dankbaarheid;
Heer, bedankt voor dat wat er was en dat wat er komen gaat..
Mam, roept de dochter plots vanuit de stilte.
“Geloof dat ik wel weer even moet wennen…”
-x- Mama van Dijk
geloof, Moederschap, Opvoeding en ontwikkeling, Persoonlijk
Lieve drukke mama, een bemoediging voor jou..
Heb je er niet aan gedacht dan? Kun je even een bakje doen? Werkdagje? Wanneer was de vakantie ook alweer? En wat is dat wachtwoord? En die andere 69 verschillende andere wachtwoorden dan? Nu alweer nieuwe schoenen? Winterjassen? Je pincode vergeten? Kids in bad? Lig je al? Vandaag een bemoediging voor jou..
Het is eind augustus. Ze is pas 15 maar het mannelijke gezelschap laat haar bloed geregeld een beetje sneller stromen. Met haar 15 lentes jong is de aantrekkingskracht van mannen groots. Van snelle kus in een steegje tot de handdruk van haar uiteindelijke ware vlam. Met tussendoor de begroeting van de man die ze destijds wist te adoreren. Het kon op 1 dag, met 15 lentes jong, in de tijd van msn, hyves en zoveel meer. We gaan terug naar dat steegje..
Een snelle kus
De grote jongen met zijn blanke huid en een wat rossige haardracht komt op haar af gelopen. Niet veel eerder zat ze achterop zijn fiets, gewoon leuk. Natuurlijk had ze wel door dat hij wat meer van haar verlangde. Gek was ze niet. Ze vond het wel prima. Maar op die middag wanneer ze zijn achter rekje afspringt komt hij dichterbij. Zijn gezicht een beetje naar het hare. Een snelle kus in het steegje volgt. Ietwat overrompelt is ze. Vooral wanneer slechts enkele seconden later een oerkracht uit het moederlijk huis naar buiten komt geblazen!
Er vliegen rake woorden door dat bewuste steegje. Woorden die zij zich later niet herinneren kon, woorden die haar overrompelde ziel wel in huilen zouden laten uitbarsten. Moest ze nu huilen van deze actie van moeders of die ranzige zoen van de rossige knul? Terwijl ze binnen een liefdevolle speech van moeders aanhoort beseft ze dat ze in elk geval wel van hem af is. Zo blij was ze niet met deze, dat in haar ogen niets meer dan een vriend had kunnen zijn. Die avond ontmoet ze hem wederom op een plaatselijke ballonfiesta die ze bezoekt. Hun wegen scheiden zich al snel. Heel snel.
Een handdruk
Die avond loopt ze in de mensenmassa. Tot ze de jongen ontmoet waar ze al menig zaterdag op de chatlijn (lees msn) gesproken heeft. Die jeugdige eindeloze gesprekken, voerden zij samen uren, dagenlang. Maar daar bleef het bij, geen date of afspraak volgde. En daar stond hij, we begroeten vriendelijk en ook een handdruk van één van zijn beste vrienden volgt. Een glunderende blik, kleurrijk petje en guitige ogen spreken haar direct aan. In zijn andere hand klemt hij een biertje, een halve peuk ook bovendien. “Ben jij het zusje van.. ” weet hij eruit te brengen. Ze raken aan de praat. Niet heel lang, maar de schim van zijn eerste indruk blijft op haar netvlies branden.
De vriend van..
Enkele maanden gaan voorbij tot die bewuste december 2006. Wat ze niet weet is dat die bewuste vriend van haar msn-maatje inmiddels haar e-mailadres in handen heeft gekregen. Ze wordt toegevoegd in een nieuw bericht en niet veel later start een bijzonder avontuur met hem, de beste vriend van. De twee raken aan de praat, en het ene afspraakje naar de andere volgt. Urenlang chatten ze. Tot het real life afspraakje op de bewuste 30e december. Het is laat geworden en inmiddels voorbij middernacht als zij een berichtje stuurt als ware controlfreak, iets waar hij later nog meermaals mee zou moeten dealen. “Hebben we nu verkering?” Een nuchtere Ja volgt. Een nuchterheid die ook nog jaren daarna met enige regelmaat voelbaar zou zijn in haar leven. “Ze antwoord “Oke, 31- 12- 06, hvj, tot straks”.
In bed huilt ze. Dat meisje van 15 lentes jong. Voor de eerste keer was ze stapelverliefd. Ze mijmert stilletjes, onbevangen, zou dit voor altijd zijn?
Gekus in het steegje bovendien
Het meisje, de jongen. Ze groeien samen verder op, langs rijbewijzen, beroepskeuzes en diploma’s, zagen liefdes om hun heen komen en gaan. Vriendschappen veranderen, families groter worden. Er bleek goud te bloeien. Een liefde steeds groter te groeien. Gekus in het steegje bovendien.
Ze hadden toen, nooit kunnen bedenken, hoe het 12 jaar later zou zijn..
Hét bleek dé true-love-story van ondergetekende.
12 jaar gevangenschap zou manlief grijnzend zeggen terwijl zij spreekt van goud, geluk. En hij stiekem ook.
Een bijzonder fijne jaarwisseling lieve lezers,
-x- Papa & Mama van Dijk
