Heb je er niet aan gedacht dan? Kun je even een bakje doen? Werkdagje? Wanneer was de vakantie ook alweer? En wat is dat wachtwoord? En die andere 69 verschillende andere wachtwoorden dan? Nu alweer nieuwe schoenen? Winterjassen? Je pincode vergeten? Kids in bad? Lig je al? Vandaag een bemoediging voor jou..
Het is eind augustus. Ze is pas 15 maar het mannelijke gezelschap laat haar bloed geregeld een beetje sneller stromen. Met haar 15 lentes jong is de aantrekkingskracht van mannen groots. Van snelle kus in een steegje tot de handdruk van haar uiteindelijke ware vlam. Met tussendoor de begroeting van de man die ze destijds wist te adoreren. Het kon op 1 dag, met 15 lentes jong, in de tijd van msn, hyves en zoveel meer. We gaan terug naar dat steegje..
De grote jongen met zijn blanke huid en een wat rossige haardracht komt op haar af gelopen. Niet veel eerder zat ze achterop zijn fiets, gewoon leuk. Natuurlijk had ze wel door dat hij wat meer van haar verlangde. Gek was ze niet. Ze vond het wel prima. Maar op die middag wanneer ze zijn achter rekje afspringt komt hij dichterbij. Zijn gezicht een beetje naar het hare. Een snelle kus in het steegje volgt. Ietwat overrompelt is ze. Vooral wanneer slechts enkele seconden later een oerkracht uit het moederlijk huis naar buiten komt geblazen!
Er vliegen rake woorden door dat bewuste steegje. Woorden die zij zich later niet herinneren kon, woorden die haar overrompelde ziel wel in huilen zouden laten uitbarsten. Moest ze nu huilen van deze actie van moeders of die ranzige zoen van de rossige knul? Terwijl ze binnen een liefdevolle speech van moeders aanhoort beseft ze dat ze in elk geval wel van hem af is. Zo blij was ze niet met deze, dat in haar ogen niets meer dan een vriend had kunnen zijn. Die avond ontmoet ze hem wederom op een plaatselijke ballonfiesta die ze bezoekt. Hun wegen scheiden zich al snel. Heel snel.
Die avond loopt ze in de mensenmassa. Tot ze de jongen ontmoet waar ze al menig zaterdag op de chatlijn (lees msn) gesproken heeft. Die jeugdige eindeloze gesprekken, voerden zij samen uren, dagenlang. Maar daar bleef het bij, geen date of afspraak volgde. En daar stond hij, we begroeten vriendelijk en ook een handdruk van één van zijn beste vrienden volgt. Een glunderende blik, kleurrijk petje en guitige ogen spreken haar direct aan. In zijn andere hand klemt hij een biertje, een halve peuk ook bovendien. “Ben jij het zusje van.. ” weet hij eruit te brengen. Ze raken aan de praat. Niet heel lang, maar de schim van zijn eerste indruk blijft op haar netvlies branden.
Enkele maanden gaan voorbij tot die bewuste december 2006. Wat ze niet weet is dat die bewuste vriend van haar msn-maatje inmiddels haar e-mailadres in handen heeft gekregen. Ze wordt toegevoegd in een nieuw bericht en niet veel later start een bijzonder avontuur met hem, de beste vriend van. De twee raken aan de praat, en het ene afspraakje naar de andere volgt. Urenlang chatten ze. Tot het real life afspraakje op de bewuste 30e december. Het is laat geworden en inmiddels voorbij middernacht als zij een berichtje stuurt als ware controlfreak, iets waar hij later nog meermaals mee zou moeten dealen. “Hebben we nu verkering?” Een nuchtere Ja volgt. Een nuchterheid die ook nog jaren daarna met enige regelmaat voelbaar zou zijn in haar leven. “Ze antwoord “Oke, 31- 12- 06, hvj, tot straks”.
In bed huilt ze. Dat meisje van 15 lentes jong. Voor de eerste keer was ze stapelverliefd. Ze mijmert stilletjes, onbevangen, zou dit voor altijd zijn?
Het meisje, de jongen. Ze groeien samen verder op, langs rijbewijzen, beroepskeuzes en diploma’s, zagen liefdes om hun heen komen en gaan. Vriendschappen veranderen, families groter worden. Er bleek goud te bloeien. Een liefde steeds groter te groeien. Gekus in het steegje bovendien.
Ze hadden toen, nooit kunnen bedenken, hoe het 12 jaar later zou zijn..
Hét bleek dé true-love-story van ondergetekende.
12 jaar gevangenschap zou manlief grijnzend zeggen terwijl zij spreekt van goud, geluk. En hij stiekem ook.
Een bijzonder fijne jaarwisseling lieve lezers,
-x- Papa & Mama van Dijk
Wauw. Volgende week woensdag ,op 11 Juli om precies te zijn, bestaat Mama van Dijk alweer 3 jaar. Drie jaar geleden alweer dat ik mijn eerste artikel online zette en het avontuur begon. Inmiddels zijn we zo’n 300 artikelen verder en is Mama van Dijk uitgegroeid tot een online platform vol inspirerende, hilarische en tranentrekkende verhalen rondom het moederschap. Elke dag lezen er honderden mensen mee, elke maand duizenden.
Ik kan het bijna niet geloven en tegelijk voelt Mama van Dijk zo verweven en vertrouwd. Ik verruilde mijn werk in de zorg om er te zijn voor de kinderen. Zo kreeg Papa van Dijk meer ruimte als chauffeur en ontstond er een gezonde basis binnen ons gezin en kon ik op deze manier eveneens liefde blijven geven aan mijn derde kindje;” Mama van Dijk “. Dit online platform waarin ik met liefde deel over het leven als mama heeft het afgelopen jaar weer zoveel moois gebracht.
Ik maakte begin dit jaar de keuze om een extra dag te bloggen en te werken met diverse thema’s. Zo werd de donderdag een echte themadag met wekelijks terugkerende rubrieken. Van verhalen rondom adoptie, de Mama.lijnt rubriek, de talloze lekkere tips in “Smakelijk” of de meest favoriete themadag door Papa van Dijk, jullie lazen alles met zoveel enthousiasme en dat maakt het schrijven natuurlijk fantastisch.
De persoonlijke artikelen op de maandag en de dinsdag geven nog steeds een heerlijke start van de leesweek maar ook de afsluiter op vrijdag die dit jaar voor het eerst werd geïntroduceerd bleek niet onopgemerkt. Bijzonder om te zien hoe jullie, gelovig of niet, met zoveel liefde juist die berichten omarmen. De tranen rollen zo vaak over mijn wangen als ik vraag of God het bericht op die dag zegenen wil. Ik voel dat Hij aan het werk is en met talloze berichtjes van hoop en liefde in mijn mailbox word dat gevoel zo vaak bevestigd. Wauw!
Lieve lezer, dankjewel! Dankjewel dat ik in alle openheid het afgelopen jaar weer voor je mocht schrijven. Dat je zo vaak een momentje hebt gepakt om te lezen en je terug blijft komen! Ik vind het zo tof! Dit jubileum wil ik daarom grandioos met je vieren en dus staken Schaffelaar hoveniers en Mama van Dijk de handen ineen voor een waanzinnige winactie.
Speciaal voor deze bijzondere winactie mogen wij namens Schaffelaar Hoveniers een geweldige houten picknick- zand- water tafel weggeven. Deze houten picknicktafel voor kinderen kun je naast normale picknicktafel dus ook gebruiken als zand en watertafel. Hoe gaaf is dat! De ingebouwde blauwe plastic bakken onder het tafelblad zorgen voor eindeloos speelplezier. Wauw! En dat is nog niet alles, speciaal voor jou als papa, mama, tante, oma (of noem maar op) stelt Schaffelaar Hoveniers ook nog een olijf in pot beschikbaar zodat ook jij de zomer kunt gaan vieren. Als dat geen feestje is!
Like Schaffelaar Hoveniers én Mama van Dijk op Facebook als je dat nog niet had gedaan.
én
Laat een reactie achter dat je mee wilt doen.
Delen is lief maar niet verplicht!
Op woensdag 11 juli, mijn echte jubileumdag, zal om 10.00 uur de loting plaatsvinden waarna de winnaar bekend zal worden gemaakt.
Wie mogen wij gelukkig maken?
-x- Mama van Dijk
De vraag van de verloskundige tijdens mijn eerste kraamweek zorgt die morgen voor een blos op mijn wangen. Wat dacht je dan? Dat ik met mijn ontplofte onderkant ooit weer bij zinnen kom en na wil denken over een tweede? Ik start zodra het mag beantwoord ik haar vriendelijk..
Dat ik en mijn anticonceptie kennelijk minder goed op elkaar in waren gespeeld bleek wel een ruim jaartje later toen ik opnieuw een positieve test in handen had. uhh.. Wauw!
Na de geboorte van onze jongste ging ik anders (lees: drastischer) nadenken over anticonceptie. Mijn gezin voelde voor nu compleet met twee prachtige meisjes. Ik wilde iets dat ik me zekerheid gaf en ook een beetje gemak. Ik struinde een tijdje over het internet, las verhalen en won overal wat informatie in.
Uiteindelijk maakte ik een afspraak bij de huisarts voor duidelijke uitleg in de wereld van anticonceptie en mijn vragen rondom de markt van spiralen. Het idee dat er iets in mij zou worden geplaatst deed me lichtelijk duizelen. En in “beval toestand” is het toch anders om in de beugels te hangen van een professional dan op een doodgewone dag. Ze stellen me gerust, het zou een easy-peasy korte ingreep zijn en de pijn zou alles meevallen. Pluspunt: zo’n 5 jaar lang bescherming.
Ik ging naar huis om na te denken over de keuze tussen de koperspiraal en de mirena spiraal en hoorde ondertussen verhalen over ongeplande tweelingzwangerschappen dwars door/langs de spiraal op/heen en lees nog meer van dat soort cowboy verhalen. Niet helemaal handig om te lezen natuurlijk. Maar het kan, de kans is immers 0.01?!
Uiteindelijk ga ik voor de mirena spiraal, alhoewel ik eerst de keuze wilde maken voor de koperspiraal (want, geen hormonen!) is de kans dat daar een bevruchting plaatsvind die uiteindelijk toch word afgestoten groter. Iets wat de mirena spiraal vrijwel altijd voorkomt. Ik laat me inlichten rondom plaatsing en houdbaarheid, voor en nadelen en besluit er een paar weken later voor te gaan.
Met klotsende oksels van de spanning en een meterslange spiraal onder de arm (ja, je mag hem eerst even kopen bij de apotheek voor 16 tientjes) kom ik aan in de dokterspraktijk. Vind je het spannend? vraagt mijn uiterst vriendelijke vrouwelijke huisarts lachend. Al wekenlang zag ze me kopje onder gaan in de zee van tranen van onze newborn. Ja, beantwoord ik haar. Lees gerust: Ik vond het doodeng omdat ik totaal niet wist wat ik nu zou gaan voelen, 12 weken na mijn natuurlijke bevalling. En dus lig ik enigszins krampachtig tot ze zegt; “Dat was hem al!. “Dat was hem al? Klaar? Héh?” vraag ik opgewekt.
Lees ook: “Als mama’s armen niet troosten”
Ik vervolg mijn weg naar de balie met een roze gloed op mijn wangen en een ietwat raar loopje. (whaaa, dat laatste is een grapje natuurlijk). Of ik blij ben met de keuze die ik maakte? Ik vertel je morgen hoe het traject na de plaatsing verliep…
Pssst: Anticonceptie, geen taboe!
-x- Mama van Dijk
Dit is mijn persoonlijke verhaal, zit je met medische vragen? Raadpleeg ten alle tijden je huisarts.