Mama denkt aan je. Go for it. Een hartje dat ik net daarvoor op hun kleine knuistjes schrijf ter bemoediging voor deze eerste schooldag sinds corona, komt ineens goed van pas. We sturen de foto door naar papa. Zojuist hoorden we van zijn ongeluk. En ineens beseffen de meisjes wat hij zojuist had gezegd.. Ongeluk zit in een klein hoekje Er klinkt een knak die zelfs zijn nuchterheid enigszins weet te onderdrukken Heeft papa zijn been gebroken? Komt hij dan nog wel naar huis? In de vroegte is manlief weer in de weer. Terwijl zijn lading vol geschept in het bos ergens nabij de belgische grens springt hij van de kraan af om terug zijn truck in te gaan. Maar dan komt hij verkeerd neer en klinkt er een knak die zelfs zijn nuchterheid plots enigszins weet te onderdrukken. Net voor het ontbijt gaat de telefoon. “Papa ligt op bed” ..zijn glimlach laat me niet gelijk een doemscenario bedenken. “Ben je ziek geworden?” ..of heb je je verslapen klinkt er verder in mijn gedachten?
