Als jonge jongen logeerde ik vaak bij mijn oom en tante. Ze hadden een paprika kwekerij waar ik dan nog wel eens hielp. Prachtig werk al peinsde ik er niet over om er een op te eten. En nog steeds trouwens, al lag dat meer aan mij..
Browsing Category
Papa
Met moeders, lees de vrouw, heb ik (met gebruik van deze titel) mogelijk gelijk wat goed te maken daarom alvast een knipoog voor haar ;). Immers in opdracht van mijn grootste liefde mocht ik zomaar een dagje toeren met de motorfiets door het Oosten van Nederland. Ik heb vervelendere dingen moeten doen op de zaterdag kan ik je vertellen. Dubbele knipoog;):)
Cowboy verhalen over rijbewijzen die gekocht worden kent iedereen wel denk ik. Dat en veel meer vertel ik je vandaag in een kijkje achter de schermen als professioneel (tran)sporter..
Gelukkig zijn we in NL beter opgeleid en komen dit soort praktijken niet voor, zo dacht ik.
Het is alweer een heel aantal jaren terug dat ik een Poolse jongen spreek bij een Belgisch bedrijf. Hij vertelde vol trots dat hij in Polen een ADR (gevaarlijke stoffen) certificaat had “gehaald” zonder überhaupt in Polen te zijn geweest. Kon ‘ie daar zo laten maken, niet van echt te onderscheiden. Hij was er zichtbaar trots op terwijl ik enkel dacht; je moet je heel hard gaan schamen!
Tijd voor verlenging
Gelukkig zijn we in NL beter opgeleid en komen dit soort praktijken niet voor, zo dacht ik. Ik heb nu 10 jaar mijn groot rijbewijs en dus moest deze worden verlengd. Als beroepschauffeur komt daar een verplichte medische keuring bij kijken.
Deze medische keuring bestaat uit een gezondheidsverklaring die je kunt downloaden/kopen op mijncbr, waar je inlogt met je digid gegevens. Kosten ‘slechts’ 37,50.
Dus..
..je vult online je gezondheidsverklaring in.
..je betaald 37,50,-
..de volgende dag ontvang je in hetzelfde account op mijncbr een blanco keuringsverslag die je zelf mag uitprinten
..je maakt een afspraak bij een keuringsarts (mag niet je eigen huisarts zijn)
En zo beland ik op vrijdagavond in Amersfoort. In mijn linkerhand een stapeltje papieren, mijn rechterhand een potje pies. (Niets bijzonders dus.) Ik loop een basisschool binnen waar op elk raam/muur grote pijlen (met “rijbewijs keuring”) staan geschreven die mij deze avond moeiteloos de weg wijzen. Ik denk dat ik goed zit;).
De kantine beheerder (oid) vertelt me vervolgens waar ik mag wachten. Terwijl ik zijn verzoek opvolg loop ik in mijn hoofd alles nog eens na. Niets vergeten? Dat zou toch wat zijn. Stel je voor..
Ik glimlach als ik bedenk dat ik bijna te laat was geweest en dat terwijl ik deze dag had vrijgenomen. Speciaal om er zeker van te zijn dat ik op tijd kon zijn.
De medische keuring
Ja, voor je rijbewijs?
Aha, we mogen. “Gaat u zitten” klinkt het een stuk netter voor er een rap vragenvuur begint. “Heb je je rijbewijs mee?” Ja antwoord ik hem. “Papieren mee?” Opnieuw een Ja. “Ziek, kortademig oid?” Nee. “Bril of lenzen”? Nee. “Drank/drugs probleem?” Opnieuw een nee.
“Mooi” klinkt er terwijl hij nog een paar keer lustig over het papierwerk krast.
Ik vraag me af of de verwachtte 40 min die ik heb uitgetrokken voor deze afspraak zal worden gered terwijl ik zie dat er een staafje in mijn meegebrachte pies wordt gedipt. Slechts een minuscuul ogentestje brengt de keuring vervolgens tot een goed einde.
“Beter kan niet”
Met zo’n 1,5 minuut bij de keuringsarts rest me enkel nog het bedrag van 65 euro te pinnen. Een eenvoudige rekensom breng me op 37,50+65,00+39,75 (het rijbewijs verlengen zelf). Maar dan heb je wel een rijbewijs met een uitvoerige keuring..
Maar of dat nou zoveel beter is geregeld dan in Polen?
Ik sta versteld.
Papa van Dijk
Je begint er steeds meer op te lijken, een chauffeursvrouw. En bedankt, met eer neem ik allereerst zijn woorden in ontvangst. Tot ik besef dat er een keerzijde zat aan die ietwat onsmakelijke titel..
De chauffeursvrouw
Ik wist ook wel dat hij het goed bedoelde. Dat hij doelde op het feit dat chauffeursvrouwen sterren zijn in het runnen van de toko, helemaal alleen. Dat ze op den duur hun eigen ritme vinden, de mannen kort-door-de-bocht-gezegd een beetje minder nodig hebben. Ik kan niet anders dan beamen dat sinds manlief de overstap maakte van distributie naar rondhout de titel me beter past. Ik bedoel, nu écht. De afgelopen weken hebben stilletjes wel even een stempel gezet op het leven met een papa als chauffeur, een chauffeur als man. Hoe je het ook went of keert, chauffeurs zijn veel van huis, soms (vaak iets) meer dan je zou willen en met het managen van een gezin, een platform, huishouden en alles eromheen is dat 24/5 best een beetje aanpoten.
Uitgeraasd van een week bikkelen smeet ik afgelopen weken, zonder moeite, zijn lading wasgoed gefrustreerd van me af wanneer hij thuiskwam. Ik dropte mijn (lees onze) kids in de handen van mijn wederhelft terwijl ik zelf even enkel nog het geluid kon horen van de stilte. Of die zwoegende wasmachine.
Mee het bos in
Afgelopen dinsdag kon je in de stories op instagram meegenieten van het kijkje achter de schermen in de bossen van nabijgelegen Kootwijk. Het is manlief die iets van zijn inboedel die week thuis laat liggen en ik besluit het hem even te brengen in de pauze tijdens mijn werkdag voor dit platform Mama van Dijk. Het komt zelden voor dat hij zo in de buurt is dus we nemen het ervan. Ik bedoel, ik ga zitten in de zon op een afgeknakte boom terwijl ik zie hoe manlief zijn zware lading boomstammen met liefde binnenhaalt.
Terwijl ik zit op dat zelfgecreëerde bankje (stammetje) in het bos..
Ineens snapte ik het. Ineens voelde ik het, terwijl de zon me warmt en ik zijn glimlach vanaf de kraan van zijn truck waarneem. Dit. Is. Fantastisch. Zo anders dan de drukte thuis met twee joelende kindertjes dat eveneens waanzinnig is maar waardoor je zomaar na een week in de bossen thuis even zou moeten schakelen. Of lag het vooral aan dat korte lontje van mij? Waardoor ik de afgelopen tijd een beetje minder gepassioneerd een welkomstcomité vormde.
Afijn, even later vervolgen mijn gedachten.. Vrijdag, ja vrijdag geef ik hem iets meer de ruimte om te aarden, van het bos terug in de herrie van het leven thuis. En des te meer vraag ik me af, zou ik het kunnen, dat kranen?
Met een zwoele knipoog zeg ik manlief gedag, tot snel.
Al weten we nooit wanneer dat precies zal zijn.
..maar ik red me wel, ben immers niet voor niets een chauffeursvrouw.
-x- Mama van Dijk
Het zal je niet ontgaan zijn dat recent Papa van Dijk is gaan samenwerken met Hemdvoorhem. Dé online shop voor onder andere strijkvrije overhemden en ja, daar is niets aan gelogen. Joepie! Vandaag lees je over de samenwerking die iets minder vlekkeloos verliep..
Terwijl ik mijn auto over de weg laat glijden luister ik naar het nieuws op de radio, die ook dit keer weer gevuld is met een bak ellende. En dwars door die ellende heen hoor ik in gedachten mijn dochtertje een vrolijk deuntje zingen op de achterbank. Worden als een kind zo blij, kunnen we het nog? Vandaag deel ik over de les die dochterlief ons leert.
Sommige samenwerkingen zijn te leuk, weer andere een tikje hilarisch. Gaat het om een samenwerking met Papablogger Papa van Dijk dan weet je sowieso dat het een feestje gaat worden. Waar manlief is, is ook zijn glimlach, zo weten de meesten inmiddels. Webshop HemdVoorHem.nl zag een samenwerking met onze papablogger wel zitten en dus stond Papa van Dijk “model”. Gewoon in eigen keuken, dat dan weer wel.
