Op het moment dat wij een foto maakte ter aankondiging van mijn zwangerschap was ik ongeveer net zo dik als nu. Toen waren het waarschijnlijk vooral opgezette darmen (sorry) en nu is het een groeiende baarmoeder en baby, maar ik merk dat ik dus nog niet écht dik ben (vind ik). Het is een bescheiden buikje, zoals we dat soms zo subtiel kunnen zeggen.
Dat vind ik helemaal niet jammer, het is een mindere belasting op mijn bekken en ik ben veel flexibeler dan bij de vorige zwangerschap. Dat was er zo één waarvan men dacht dat ik met 20 weken al rond de 36 was. “Och, meid… en je bent nú al zo dik!” kreeg ik toen te horen van een lieve oudere vrouw op de camping. Ik denk daar overigens met een glimlach aan terug en ik vond dat helemaal niet erg om te horen, dat had ik namelijk zelf ook wel in de gaten.
Maar, hoe groot of klein mijn buik ook is. Er komt een moment dat ik me realiseer nesteldrang te ervaren. Een sterk oergevoel dat ervoor zorgt voorbereidingen te willen treffen op de komst van een kleintje. Ook bij een derde dus. Ja, dat heb ik ervaren.
Hoe hándig is het dan, dat we gaan verhuizen en geen idee hebben waar we komen te wonen. Niet echt dus. Waar ik eerst dacht: “Super relaxed, de baby slaapt sowieso de eerste maanden bij ons op de kamer.” Denk ik nu: “Help! Waar moet ik met mijn nesteldrang naar toe?” Pinterest! Ik pin me bijna een schouderblessure, maar het digitale kamertje van onze kleine spruit is een plaatje! En de marktplaats app is ook een handig slachtoffer om mijn nesteldrang op te botvieren. Ik twijfel, bied en verlies. Tot blijdschap en opluchting van mijn man, want waar moeten we het eventuele spul laten, terwijl er juist verhuisdozen op ons staan te wachten….
Hoe ben jij met nesteldrang omgegaan?
Liefs, Corrinne
No Comments