En zo plots zit je er middenin. De eerste schoolweek zit erop. Wat zijn we trots en wat is het intens en tegelijk zo vreselijk bijzonder om die stap in een nieuwe fase te zetten. In één klap een schoolgaand kind, hoe is dat?
Ik hoor om me heen vaker over wen periodes en het langzaam opbouwen of uitbreiden van de dagdelen op school. Ik wilde het met haar beleven. Wilde haar de keuze laten, voelen hoe het zou zijn, die overstap van thuis naar school. Wonder boven wonder leek Naomi, ietwat tegen verwachting zin te hebben in die sprong in het diepe.
Enthousiasme alom
Bijna trillend van enthousiasme staat ze voor me wanneer ze me zegt; Mam, ik heb er zo(oooo)’n zin in! Ik verlaat die eerste ochtend de klas terwijl ze me uitzwaait. Trots neemt ze deel aan het groter geheel. Enigszins afwachtend, met een dikke glimlach zie ik haar stilletjes genieten.
In de loop van de week merk ik een omslag, alhoewel het enthousiasme blijft begint de vermoeidheid erin te sluipen. Op donderdagmiddag komt ze thuis met een lading tranen. De koek is op. Ik zoek het nummer van de school en laat ze dochterlief voor die middag afmelden nadat ik haar de keuze laat. Wil je slapen of naar school? Je begrijpt, die middag slaapt ze uren.
Zelf merk ik de omslag net zo goed. Alles raast door maar nu in een ritme met 3 retourtjes richting school binnen enkele uren tijd, bijna elke dag. Echt, wat was.. ben ik blij met de woensdag en de vrijdag. En nadat ik het weekend inluid met kopjes thee bij een vriendinnetje rijd ik nietsvermoedend terug naar huis. Plots zie ik bekende mama’s de weg naar school gaan. Het zou toch niet? Ik kijk op mijn klokje waar ik constateer dat het nog lang geen tijd is. Het was toch vandaag 12.15 en geen 11.45? Het zit me niet lekker, het fietspad tussen de weilanden oogt me te druk. Ik schiet de auto uit, de fiets op richting het schoolplein. Wurm me tussen de rijen dik opgestelde moeders richting het kleuterplein en zie daar mijn meisje staan. Al meters voor de juf uit staart ze om zich heen. Ik snel naar haar toe waar een enthousiaste dochter mijn weekend niet beter kan beginnen.
Een gezellige anekdote
Moest nog even mijn fiets wegzetten en was wat laat. Mama komt echt hoor schat, altijd. Tevreden pakt ze m’n hand. Vertellen hoe het was doet ze niet graag, soms later op de dag komt er zomaar wél een gezellige anekdote van de dag, en stiekem wacht ik daar soms een beetje op. Het is zo vreselijk schattig om te horen. Voor nu neem ik genoegen..
En natuurlijk kan de verhaalverteller je meer vertellen over die opengetrokken broodtrommel in de gang bij de kapstok, de moeder die vervolgens druifjes zou rapen, de dochter die de tweede dag werd opgesloten in de wc, het geijsbeer in huis omdat moeders werkelijk het idee heeft de hele dag onderweg te zijn en die theedate met een vriendin dus, dat zorgde voor de nodige zweetdruppels na een vlotte fietstocht. Maar nee, het is goed. Ze geniet zichtbaar en dat.. dat is goud waard.
“Het was leuk mam. ” Fijn schat.
-x- Mama van Dijk
No Comments