De ontdekkingstocht van een peuter. Nog ietwat ongemakkelijk zie ik haar de trap op lopen. “Wat ga je doen lieverd” roep ik haar zachtjes na. Je zusje slaapt, doe je zachtjes? “JA” Schreeuwt ze me eigenwijs tegemoet. Ik zie twee sprankelende oogjes door de spijlen van de overloop mijn kant op kijken. Even hoop ik dat ze vraagt of ik mee kom. Op dat moment keert ze zich om als ze op haar meest eigenwijze manier zegt; “Doei!”
In de dinsdagpost schreef ik over de lichtelijke horror van het bloedprikken. Terwijl ook een apparaatje vast haar glucose waarde meet vraag ik haar de uitslag te delen. Kort en bondig word er nee geantwoord. Gaat via de huisarts. Maar sterkte ermee word ons met een handdruk gezegd als we de deur uit wandelen. Sterkte ermee? Het blijft malen. Zou ze meer weten dan ik? Zou er een drastisch hoge waarde te zien zijn geweest? Het maakt me onrustig en ik besluit al de volgende dag de huisarts zelf te bellen..
Terwijl ik haar armpje stevig vast houd zie ik hoe de naald erin word geprikt. Stil maar lieverd, fluister ik, wanneer haar betraande ogen me angstvallig aankijken. Wat had ik haar in vredesnaam aangedaan door haar hier te brengen. Ik zie de naald heen en weer gaan op zoek naar een goede ader. Terwijl mijn geduld op begint te raken zie ik hoe de paniek bij dochterlief toeslaat. Hou maar op, nu(!), beveel ik vriendelijk.
Eerste hulp bij zindelijkheidstraining. Ik ben 36 weken in verwachting als ik besluit een poging te doen met mijn dreumes van 19 maanden. Ze was duidelijk onder de indruk van het plassen en poepen was dan ook voortdurend alert. Als een alarm sprong zij op en vertelde iedereen die het horen wilde dat er wat aan de hand was terwijl haar kleine handjes als een wilde beer aan haar luier begonnen te trekken wanneer ze enkele drupjes voelde. Toch mislukte die pogingen uiteindelijk. Je las hier over onze aanpak en zo ook over een DIY voor het maken van een plaskaart.
In diverse eerdere post’s op social media kanalen van Mama van Dijk en tevens in deze post rondom de verjaardag van onze twee jarige peuter kon je al wat lezen over de slaapkamer, een heerlijk peuterkamer van Naomi. Sinds enkele maanden slaapt ze als een ware prinses in haar grote bed. Trots dat ze is. En mama natuurlijk ook! We nemen je gezellig mee op roomtour. Een rustige kamer met zachte roze tinten, houten meubels en een lief sfeertje..
Het is een paar maand voor onze kleine Fleur zich zal verwelkomen als Papa van Dijk in zijn optiek met een briljant idee komt voor de kinderkamers. Naomi ,die net haar eerste stappen begint te doen, (dan zo’n 15 maanden) zou al prima in een groot bed passen waarna de gehele babykamer gemakkelijk kon worden doorgeschoven naar zuslief. Eerst lachte ik, met het idee dat dit heus een geintje was, dus niet..
Met hartslagje 200 speuren we het huis door. Ineens ben ik heel blij dat we geen reusachtig huis bezitten met tal van kamers. Na een klein kwartiertje staan we wederom in de huiskamer. Geen speen te bekennen. Waar is dat ding? Terwijl bedtijd nadert voel ik een eerste zweetdruppel mijn voorhoofd verwelkomen. Aii. Stug blijft dochterlief meehelpen, op de knietjes onder de stoelen kijken, in de koelkast en de diepvries, met haar hoofd in de wcpot en nog een keer onder de bank.. “Weg?” kijkt dochterlief verdrietig mijn kant op..
Lees mee in 10 x fantastische peuter anekdotes. Van mond op mond beademing tot het begin van een acteercarrière. Onze peuter heeft het in zich, heus. Dat het moederschap zich gelukkig ,ook op de pittigere dagen, regelmatig van de meest hilarische kant laat zien met een twee jarige in huis daarover schrijf ik vandaag. Want zeg nou zelf, die peuters zijn toch werkelijk fantastisch.