Mamablog – Ik tuur naar mijn scherm. Minutenlang volgt er een bijna ademloze stilte. Mijn gedachten razen. Hoe kan het! Ik wil opvliegen, mijn scherm het liefst induiken. Ik wil roepen naar de hemel. Lieverds! Lief kind. Lieve kinderen van de wereld, van jou en mij, ons allemaal. Mijn tranen vloeien voor jullie. Mijn moederhart breekt in zoveel stukjes uiteen..
En ineens staan we hier. Alweer halverwege de decembermaand. Voor je het weet sluiten we een indrukwekkend jaar af en stappen we het volgende jaar binnen. Een jaar waarin je kinderen (ik vermoed net als hier) weer veel te hard zijn gegroeid, een jaar waarin je dankbaar omkijkt. Ik hoop het tenminste. Vandaag kijken we (even terug en daarna snel) vooruit want er komen zulke gave dingen aan!
