Op het moment dat wij een foto maakte ter aankondiging van mijn zwangerschap was ik ongeveer net zo dik als nu. Toen waren het waarschijnlijk vooral opgezette darmen (sorry) en nu is het een groeiende baarmoeder en baby, maar ik merk dat ik dus nog niet écht dik ben (vind ik). Het is een bescheiden buikje, zoals we dat soms zo subtiel kunnen zeggen. Dat vind ik helemaal niet jammer, het is een mindere belasting op mijn bekken en ik ben veel flexibeler dan bij de vorige zwangerschap. Dat was er zo één waarvan men dacht dat ik met 20 weken al rond de 36 was. “Och, meid… en je bent nú al zo dik!” kreeg ik toen te horen van een lieve oudere vrouw op de camping. Ik denk daar overigens met een glimlach aan terug en ik vond dat helemaal niet erg om te horen, dat had ik namelijk zelf ook wel in de gaten. Maar, hoe groot of klein mijn buik ook is. Er komt een moment dat ik me realiseer nesteldrang te ervaren. Een sterk oergevoel dat ervoor zorgt voorbereidingen te willen treffen op de komst van een kleintje. Ook bij een derde dus. Ja, dat […]
Is er iets zo vervelend als er bij de kassa achter komen hoe afschuwelijk slecht je naar de prijs hebt gekeken? Het overkomt mij veel te vaak wanneer ik manlief vergezel met zijn wekelijks toegeëigende taak, de boodschappen doen. Ik vond dat dat budget voor wekelijkse boodschappen teruggedrongen moesten worden. Hallo boodschappenbudget!
Maandag, zendingsgeld, Sorry schat! Volgende week vergeet mama het niet oke?! Mam, ik had witte schoenen aan met gymmen, we hadden toch roze gekocht? Vergeet u het juffenfeest niet? Zijn er moeders om te rijden? Te soppen? Op die ochtend gaan we op de foto, op de dag erna nemen we allemaal wat leuks mee, op de vrijdag daarop blijven ze over. Die middag is er nog studiedag. Ohja weer? Hoelaat was.. oh, is dat al geweest?
Mam, wat is dit? De handjes van mijn peuter wijzen. Ze wijzen naar mijn strijkijzer. Ze is op dat moment ruim 3. Ik glimlach en schrik tegelijk. Wist ze dat niet?! Dit is een strijkbout liefje, beantwoord ik haar vraag. Ik vertel verder, je gebruikt hem om kleertjes mooi recht te maken, zonder kreukels dus. Na het A-ha momentje vervolgt ze haar weg. Strijkvrij leven?
MOEDERDAG – Het is weer bijna zover. Deze is voor jou. Voor een moeder. Voor de moeder die intussen oma is geworden. Voor de moeder die je gedag moest zeggen. Voor de moeder in het hart. De moeder die wacht. De moeder die ontroerd. De moeder die lacht. Voor elke moeder, voor jou.. Lieve moeder, Wanneer ik in haar ogen kijk zie ik rust en onrust tegelijk. Een eeuwige zorg die met liefde is omgeven. Twee hardwerkende handen. Het zijn handen die moeiteloos dragen en versterken. Een stem die met passie enthousiasmeert, zingt en sust. Een hart dat uit gaat naar kinderen. Moeiteloos omziet naar de ander. Zichzelf daarin vergeet. Haar ogen stralen de liefde uit. Haar hart is bekleed met goud. De namen van haar kinderen stuk voor stuk daarin geschreven. Ik zal je niet onthouden dat ik deze woorden met tranen in mijn ogen schrijf. Alleen al omdat ik zo oprecht vanuit mijn moederhart hoop dat (ook) jij zo’n moeder kent of hebt mogen kennen. Moederdag Deze week barst social media los met het thema Moederdag. Kinderen gaan massaal aan het knutselen, oefenen vast op het smeren van broodjes of het koken van eitjes. En de vaders krijgen […]
Terwijl mijn witte melkflessen, met wintervacht, door het huis paraderen stuiten zij plots op een stel indringers. Het ziet eruit als een schouder aan schouder tafereel wanneer zij als een colonne van vijf mijn huis binnen zwalken. Vandaag alles over de mier. En bovenal hoe je zo snel mogelijk van ze af bent. Mieren verdelgen Net als menig huiseigenaar is deze indringer a la mier dol op zoetigheid. Tip één luid dan ook helder en duidelijk. Laat de kinderen in huis voortaan stoppen met het gooien van bekers ranja tegen de grond en moeders/vaders; bewaar géén etenswaren op het aanrecht, in kastjes of andere niet-compleet-afgesloten plaats. Mieren hebben jouw etenswaar al snel in het vizier en (dan the worst) die ene mier verspreidt binnen afzienbare tijd zo’n dusdanig spoor dat de hele familie mier niet veel later met plezier zijn intrede doet. NOO! Terwijl ik een platgetrapte mier van mijn blote voeten schraap valt me de een na andere indringer op. Van de collone van vijf is inmiddels niets meer over. Het is alsof ze het hebben afgesproken. Een tactiek ofzo. Terwijl ik twee keer knipper zijn ze er vandoor. Verscholen tussen een plint of misschien wel in het kinderschoentje […]
Heb je er niet aan gedacht dan? Kun je even een bakje doen? Werkdagje? Wanneer was de vakantie ook alweer? En wat is dat wachtwoord? En die andere 69 verschillende andere wachtwoorden dan? Nu alweer nieuwe schoenen? Winterjassen? Je pincode vergeten? Kids in bad? Lig je al? Vandaag een bemoediging voor jou..
Hier las je er al eerder over. Hoe het zat bijvoorbeeld. Hoe de vork in de steel zit rondom samenwerkingen. Hoe dat werkt zo’n blog én het verdienen van geld. En wat erbij komt kijken. Vandaag haken we nog even in op dat samenwerken met een mamablog. Want in het hele bloggersverhaal lijkt er af en toe iets onduidelijk te zijn.. We kennen vast allemaal enkele bloggers. Gewone mensen, moeders, families, of vrienden die starten met een kanaal op social media. De éen om de wereld een beetje meer style te geven. De ander vooral om wat liefde bij te brengen. De ander weer voor een portie familiegevoel, weer een ander voor een smakelijke lach. Bloggers dus in verschillende soorten en maten. What?! Of het nu gekoppeld is aan Youtube, Facebook, Instagram of Pinterest, allemaal vertellen zij een uniek verhaal, content creators op een eigen gebied vol passie, zo hoop ik. Op dit Moederschap en Lifestyleblog krijg ik regelmatig de vraag over publicaties. En soms zelfs in de trant van: “Wil je ons product gratis ontvangen? Dan willen wij 700 woorden, een rits linkjes én een lading positiviteit.” Lieve mensen, dat is niet hoe de ‘markt’ werkt. Sterker nog, dat […]