Gastblogger Daniel is werkzaam als ambulanceverpleegkundige. Afgelopen maand werd er corona vastgesteld in zijn gezin. Een pittige periode volgt. De liefdevolle armen van mama worden gemist. Daniel blikt terug. Je leest het vandaag, hier op Mamavandijk.nl
Covid-19 positief
Het is zaterdag 5 december, mijn vrouw moet werken(is verpleegkundig coördinator in een verpleeghuis). Niet fit opgestaan, vrijdag avond laat al niet helemaal fit. Wel sinterklaas met (schoon)ouders gevierd bij ons thuis, wel op afstand, aangezien ik het weekend avonddiensten heb. Op haar werk hebben ze sneltesten voor personeel als eerste indicator. Bij aanvang van haar dienst laat zij zich testen en meteen wordt duidelijk dat de test positief is en ze voor een reguliere test wordt aangemeld. Ik krijg een telefoontje dat ze zo weer thuiskomt omdat ze corona positief is. Al snel wordt duidelijk dat deze besmetting hoogst waarschijnlijk opgelopen is op het werk omdat ook andere collega’s ziek worden.
Het voelt even gek, we wisten vanaf dag 1 dat het niet de vraag zou zijn of we besmet zouden worden (met oog op ons werk) maar wanneer.
Even schakelen
De 1e golf waren we goed doorgekomen. Direct moet ik even schakelen, de zwemles moet afgebeld worden en ik moet mijn werk bellen dat ik niet mag komen werken en zelf dus ook in quarantaine moet. Opeens komt corona je eigen gezin binnen en moeten we thuis afstand gaan houden van mijn vrouw en mama. We hebben 2 meiden, 1 van 4 en 1 van 11 maanden. Dit betekent direct dat ze niet meer naar de opvang mogen en dat de oudste niet meer naar school toe mag. Hier is ze wel wat verdrietig over uiteraard nu ze niet meer met haar vriendinnen kan spelen.
Mijn vrouw komt thuis en direct is het al gek, geen kus en moeten we gaan kijken hoe we afstand kunnen houden. Zelf heb ik 2 auto-immuun ziektes waar ik medicijnen voor gebruik die mijn immuunsysteem remmen waardoor ik groot risico kan lopen. Echter is dit op het werk ook al kan ik me daar, middels persoonlijke beschermingsmiddelen, tegen beschermen. Thuis is dat niet het geval. Ik besluit op een matras bij de oudste op de kamer te gaan liggen. Voor mij is het niet heel moeilijk om afstand van mijn vrouw te houden maar voor de kids daarentegen wel. De jongste begrijpt er helemaal niets van dus besluiten we dat we die niet volledig op afstand gaan houden aangezien zij als mijn vrouw klachtenvrij is nog 10 dagen in quarantaine moet blijven. De oudste heeft volgende week haar 1e kerstviering op school welke ze heel graag mee wil vieren. Zo besluiten we in overleg met haar om afstand van mama te nemen. 10 dagenlang, dan is ze op tijd voor de kerstviering.
Wilskracht
Dit gaat veel wilskracht van haar en van ons kosten om dit te laten slagen. Dapper als ze is blijft ze ontzettend goed bij mama weg. Dit levert soms tranen op, omdat er toch graag geknuffeld wordt. Als ouders niet leuk om te zien. Maar met haar kerstdoel voor ogen houdt ze dit vol. Op de laatste dag wordt bekend dat NL in LOCKDOWN gaat en de scholen zullen sluiten. De kerstviering wordt naar voren gehaald en kan ze de laatste schooldag van 2020 toch haar eerste kerstfeest meevieren en trots dat ze is zijn wij dat met haar.
Het zijn gekke dagen, zelf wordt ik na 2 dagen verkouden en moet me laten testen, dit blijkt gelukkig negatief te zijn. Mijn vrouw is niet lekker en kan niet volledig afstand houden de 1e dagen waardoor mijn 10 dagen opnieuw beginnen te lopen(ja, zo is het beleid). Na 5 dagen afstand mag ik mij opnieuw laten testen. Als dit negatief is mag ik uit quarantaine en zijn we niet meer afhankelijk van ouders/broers/zussen/familie als het gaat om boodschappen. Het is een enorme uitdaging om met 2 kleine kinderen op afstand te zijn van je vrouw en niet even naar buiten te mogen. Gelukkig was de 2e test ook negatief en mocht ik weer de straat op.
Hypochondrisch
Het gekke wat ik zelf had is dat je op een bepaald moment niet meer goed weet wat je voelt.
Je houd afstand van je vrouw, ook voor je eigen gezondheid en veiligheid. Je bent constant met klachten bezig waardoor je dingen gaat voelen die er eigenlijk niet zijn. Je gaat aan je zelf twijfelen en laat soort hypochondrisch gedrag zien terwijl er niets aan de hand is. Een aparte gewaarwording wat de invloed op je geest zou kunnen zijn. Gelukkig heeft mijn vrouw geen extreme klachten gekregen. Toch zit je in een soort werkmodus je vrouw te observeren of ze niet achteruit gaat.
Kijk naar elkaar om, steun de zorg
Lieve mensen, ook wij zien paradoxale regels en maatregelen. Er zijn veel gedachten en ja de cijfers liegen er niet om. Corona is in de getallen niet primair dodelijker dan de reguliere griep. Wel zien we veel meer mensen in het ziekenhuis belanden dan bij de reguliere griep met klachten die secundair veroorzaakt worden door COVID, denk hierbij aan bijvoorbeeld longembolieën, bloedpropjes in de (slag)aderen van de longen.
Deze propjes kunnen in alle organen ontstaan door COVID waardoor dit virus secundair wel gevaarlijk kan zijn en zorgt voor veel meer schade aan organen met mogelijke dysfunctie in de toekomst. Daarbij kunnen doordat veel mensen met problemen in het ziekenhuis komen de reguliere zorg niet altijd doorgaan wat ook gezondheidsrisico’s kan geven. En JA dit is zeker deels te wijten aan de tekorten in de zorg en de vele bezuinigingen van de afgelopen jaren. We leven nu en moeten het doen met wat we nu hebben. Alsjeblieft houdt je aan de regels. Denk om elkaar, kijk naar elkaar om, steun de zorg want vele collega’s zijn moe, dood moe.
Stay at home, stay safe en als je thuis in quarantaine moet met je kinderen?!
Heel veel succes, sterkte, beterschap en die dagen kom je door!
Meer lezen van gastblogger Daniel, lees dan hier verder.
Groet, Daniel
No Comments