Mam, ik wil verven. Nu.

Help, mijn peuterkind wil verven. Het liefst elke dag, altijd! In 30 graden en zon tot aan de barre winter. En ik als moeder vind daar wat van. Ik adoreer de glunderende koppies maar zie het mijne met de seconde veranderen. Is het echt zo erg? Uhh..

Goed. Het is vrijdagmorgen. De eerste week na de vakantie zit er bijna op en ik hang de vlag figuurlijk uit (want, geen vlaggenstok). De avond before  heb ik overigens nog nergens last van maar de ochtend erna bevliegt het me ineens. Moe. Toe aan weekend. En toe aan friet. Cola en chocola. Ergens in mijn goede voornemen had ik trouwens bedacht te gaan beginnen met de 21 dagen challenge. Als je dit leest, gisteren begonnen. Niet snoepen, niks niet. Geen frisdrank. Help. En geen friet of frikandellen meer. Mijn sporters denken nu, lieve help, wat heb ik voor een coach. Nou eentje die zich ook wel eens laat gaan. Dat ter zijde. Mocht niet meer! Niet niet. Immers, je lijf heeft zo’n 21 dagen nodig om weer te wennen aan de ommezwaai dus ben inmiddels met frisse zin begonnen.

Pyamadag

Verven! NU! Alsjeblieft! Toeee

Ik besluit het humeur van mijn kinderen die vrijdagmorgen in pyjama over te nemen en te chillen op de bank tot er een ernstige behoefte opdient in het hoofd van de peuter. Verven! NU! Alsjeblieft! Toeee. Ik geef mezelf over bij het zien van de puppyogen en maak met de meisjes de tafel gereed. Je weet wel knutselbak op tafel, tafelzeiltje over het teakhouten blad, verfkwastjes even onder de kraan. “Doe ik wel lieverd, ga maar vast zitten.” Ik draai de kraan open en nog voor ik het goed en wel door heb zijn de eerste flessen verf geopend en is het festijn achter mijn rug begonnen.

Ik roep nog snel “doe je witte blouse uit” als het handje al over haar buik kriebelt. Slechts twee seconden later zitten ze beide in hun roze hemdjes aan tafel. Enkele seconde later met schort van ikea. Model oversized. Schattig wel! Ik voorzie de meisjes van papiertjes en dichtbij geschoven stoelen. Ik maak trots een foto van mijn pedagogisch geschikte binnenactiviteit op deze eerste herfstdag maar zie tot grote verbazing dat de klodders verf inmiddels in diverse kleuren op de skinny jeans van de dames zijn beland. En in het haar, op de stoel, onder het tafelkleed en ohja, 8 seconden later ook op de armen van hen die rond de tafel lopen. Mag ik dieeee? Nog voor ik naar de andere kant kan vliegen word er een nieuwe fles (met spuitfunctie als je er hard genoeg in knijpt) uit de knutselbak getrokken. Zo. Klaaaaaar!

Manouvreer

Het is een waar feest terwijl ik als beveiligingsmedewerker tussen de klodders verf manoeuvreer. “Mama ik moet er gewoon van dansen. Het doet pijn zo leuk vind ik het”. Mijn hart smelt. Wat fijn lieverd. En terwijl de piano als dressoir in de keuken binnen de kortste keren vol ligt met spectaculaire rembrandtjes probeer ik de herstellen van een zenuwinzinking.

“Mam, dit gaan we zeker heel snel weer doen?”

Zeker lieverd, volgend jaar weer!

Tips om de toffe (en relaxte) verfactiviteiten een beetje binnen de perken te houden? Of zitten jullie kids poeslief schattig aan tafel met een mini kwastje en een bakje water?

Note to juf: 16 kinderen, 32 zwierende handjes en een schone klas? Hoe dan?!

-x- Mama van Dijk