Het is tijdens onze zomervakantie dat we nabij een pleintje van een ijsje genieten. We kijken uit over een Zeeuws meer en hebben net lekker rondgestruind door de gezellige straatjes van een leuk plaatsje..
All Posts By
Mama van Dijk
Anoniem ontving ik dit prachtige blogartikel. Met een verlangen naar Zijn stem. Ik publiceer hem vandaag met liefde. ‘Ik werd geroepen door God.’ Of ; ‘God vertelde mij wat Hij van mij verlangde.’ ‘Ik kreeg een teken van Hem’. Allemaal prachtige woorden die mij regelmatig langs mijn oren en ogen slingeren. Maar wat als je het niet hoort of ziet? Mijn schapen luisteren naar mijn stem; ik ken ze en zij volgen mij. (Johannes 10:27) Hoe dan? Prachtige ervaringsverhalen van mensen die Gods stem horen en daardoor weten wat de Heer van hen verlangt. Maar hoe dan? Hoe hoor je Zijn stem? Hoe weet je of iets een teken van Hem is? Zo vaak verlang ik naar een teken van Hem. Ik zou graag willen horen of ik het goed doe, of welke weg ik in moet slaan. Al mijn keuzes maak ik met Hem, maar ik hoor nooit of Hij achter mijn keuze staat. Toch? Ja soms. Soms krijg ik een ingeving. Dan denk ik dat dat een bevestiging van Hem is. Of is het mijn eigen stem? Mijn menselijke verlangen. Is mijn vertrouwen dan niet groot genoeg? Of mijn geloof? Ja, ik weet dat ik vaker zou moeten […]
Vorig jaar september vloog ons dossier naar Thailand en nu een jaar later staan we nog steeds op de wachtlijst voor onze Thaise mini. Stiekem hadden we gehoopt dat we gebeld zouden zijn dat er een positieve match zou zijn maar de telefoon bleef stil.. De teleurstelling Als ik diep in m’n hart kijk voelt het wel als een teleurstelling dat we nog geen match hebben. Dat gevoel wordt vooral versterkt doordat vrienden om je heen wel een gezin hebben en wij daar ook steeds meer naar verlangen. Aan de andere kant geloven we dat God een plan met ons heeft en dat we op Zijn tijd het telefoontje zullen krijgen en voelen we ons gesteund door de gebeden van familie en vrienden. Tegelijkertijd is het ook weer een stap dichterbij, een stap dichterbij onze kleine Thaise mini naar wie we uitkijken met een open hart vol liefde. De afgelopen weken waren we er allebei meer mee bezig omdat het magische moment van een jaar op de wachtlijst dichterbij kwam en we vakantie hadden en daardoor ook begonnen zijn met het inrichten van het kamertje. Het voelt fijn om concreet bezig te zijn met het kamertje waar ons kindje straks […]
Het is die avond geen uitgebreid gesprek. Mijn hoofd laat ik rusten op mijn kussen. Te moe om er een fatsoenlijk gebed van te maken klinken er slechts een paar zinnen in mijn hart terwijl mijn ogen al gesloten zijn.. Ik ben moe Heer, we kunnen ook praten in mijn slaap? Spreek maar in mijn droom. Ik val in slaap en dan gebeurt het.. Die morgen word ik uitgerust wakker. Begroet ik de week met nieuwe energie en besef ik wat ik zojuist, die afgelopen nacht had gedroomd. Het was heel subtiel, liefelijk en klein. Of in elk geval is dat wat ik herinner vanuit de nacht. Een bijzondere tekst Mijn handen glijden over een grote plaat terwijl ik in mijn droom de tekst uit psalm 46 lees. “Be still and know that I am God.” Die ochtend ontwaak ik. Had ik dit zelf verzonnen? Plots herinner ik me hoe die avond in slaap was gevallen.. Het maakt niet uit hoe of wat. Ik dank God voor Zijn woord, voor dit platform, voor de woorden in mijn hart, in mijn dromen en door mensen heen. Hij spreekt. En mijn hart vult zich vol passie om dat te delen. Ik kan […]
Lachend begroeten we. Elkaar. Al die moeders met hun kinderen. Een nieuwe dag daar in die klas net voorbij 8 uur, met de wallen nog iets onder de ogen. Het make-up’je er vermoedelijk nog even snel opgeflanst. Voor alles een eerste keer. Vandaag in het thema spelen. Spelen? Ja, bij een ander ja.. Het had dit seizoen slechts een paar dagen nodig of de dochter kwam thuis met wilde verhalen over logeerpartijtjes en middag-speel-feestjes. Maar wel bij een ander. Een ding werd me al snel duidelijk. In de afgelopen zomer had mijn kleuter een spurt gemaakt in zelfvertrouwen. Kleine voorsprong Stiekem hadden we daar als moeders enigszins een voorsprong op gehad. Door ze bij elkaar in de klas te wensen. De ontstane vriendschap was dan ook een weerspiegeling van de vriendschap van de moeders. Het zal meespelen. Dat geloof ik zeker. Ondanks dat zij zelf nog niet vaak bij elkaar over de vloer kwamen. Die eerste schooldag fietst ze voor me uit. “Mam, wat als jij nu even achter me blijft fietsen? Komen we niet bij elkaar met de wielen.” Dát. “Mam, fiets jij rechtsom, ik rechtdoor? Kijken we wie er als eerste is”. Ik kan het niet helpen. Dat […]
Al weken voert deze titel de boventoon in mijn gedachten. Meermaals legde ik het weer naast me neer. Vandaag niet. Terwijl ik plaatsneem aan mijn teakhouten tafel is het alsof er een stemmetje zachtjes fluistert. Begin maar, Ik help je wel. Begin maar.. En zo start ik deze blogpost. Naast me liggen de resten van mijn lunch. Op mijn telefoon zie ik een foto van mijn kleine sporter die zich in de gymzaal op school vermaakt. Een fractie later van mijn andere dochter, slapend in de buggy bij oma. Liefde. Een grote warme bron van stromende liefde voor hen. Hoe kon ik God daarboven plaatsen? Stond God echt op nummer 1? En wat geef ik vandaag de dag liefde? Vragen die klinken in mijn hart. Misschien ook in dat van jou persoonlijk. Tegenwoordig worden we van alle kanten warm gemaakt voor het kopen van de nieuwste collecties in de schappen, het mooiste huis van de straat, tot aan een extra liefde op een willekeurige datingsite. Zo lekker onbevangen ook, die wereld. Niet? Een beeld in de lucht Het raakt me vandaag de dag. In een wereld waar alles lijkt te kunnen. Te moeten. Waar we soms even vergeten waar het […]
Na weken zomervakantie die ondertussen behoren tot de meest heerlijke herinneringen (ik hoop het voor je) raas je plots het drukke tijdperk weer in. Met alle verantwoordelijkheden die je bezig houden. Hoofdtak van sport in mijn geval, het moederen. Moe-deren? Vermoeiend was het zeker. Het lijkt alleen taboe om daar af en toe mee voor de dag te komen.. Een schuldig makende gedachte? Het is het einde van de week wanneer ik er meermaals het woordje opvoedmoe laat uitvallen. Het in elkaar gestoken woord op de vrijdagmiddag gaat zomaar even met mij, in gedachten, aan de haal. En tegelijk voel ik me schuldig. Dat het gehele moe’deren aan het eind van de week me af en toe daadwerkelijk uitputte. Dat het woordje opvoedmoe überhaupt mijn gedachtegang passeerde. Hoe dan? Waarom? En wat was de oplossing voor deze schuldig makende gedachte? De kids dartelen die dag vrolijk om me heen, ze spelen, zingen en dansen. Hoe kon ik anders dan dankbaar zijn? Die middag (toeval bestaat niet) pikt oma de kinderen op voor een logeerfeestje. Gewoon omdat het kan én zo gezellig is. Nu ze standaard niet meer zoveel oppast zijn er andere momenten voor spontane dates met de meisjes. Dankbaar […]
Terwijl ik de post van gisteren schrijf blijf ik zitten. Zitten achter de laptop waar mijn vingers als een muzikaal schouwspel zojuist de woorden van mijn hart hadden beschreven. Mijn gedachten staan heel even stil. Het gebeurt niet vaak. Er volgt een tekst uit Johannes 1 vers 8 in mijn hart. Hij was niet zelf het licht hij was er om te getuigen van Het licht. Het is een van de vele teksten waar ik aandacht aan geef binnen de tiendaagse Saviorscrown die ik leid. Een lichtje schijnen in de wereld. Maar bovenal niet zelf Het licht zijn. Gisteren beschreef ik het wolkendek, de stralen van de zon die moeite hadden met het doorbreken van de dichte bepakking. En dan toch, die gedoseerde stralen. Hoe straalt Het licht in jouw leven? Wolkendek Is het wolkendek van diverse factoren in jouw leven een dichte hoop ellende geworden waar lichtstralen de kans niet krijgen te schijnen? Of was jouw blik de verkeerde kant op gericht? Staarde jouw ogen naar de gitzwarte grond onder je voeten? Waren er dingen in jouw leven die het zicht op de hemel versperde? Wat is het je waard dat de stralen van Gods liefde weer gaan schijnen […]
