Is het halfleeg of halfvol? Mijn tweede dochter zit bijna op school. Zondag wordt ze vier jaar. En, as we speak heeft ze een wenmiddag op school. Of, middag? Anderhalf uur. Want het continurooster halveert in ieder geval het middagprogramma op de basisschool. En terwijl ik met de jongste spruit van bijna één jaar, naar huis loop, verheug ik mij stiekem op een middagje vrij. Oh nee, slechts een uur met de tijd van brengen en halen er af gehaald.
Zodra de kleine man, van bijna één jaar, op bed ligt en lijkt te gaan slapen, duik ik even achter de computer met een overheerlijke cappuccino. Lekker, even ongestoord zonder zorgen achter de computer. Dat komt nauwelijks voor. Ik check mijn mail zorgvuldig, en dan vooral een nieuwsbrief van één van mijn favoriete winkeltjes.
Dan gebeurt het, ik neem een kijkje op de website van de desbetreffende winkel en raak helemaal enthousiast van de leuke én handige prullaria. Langzaam maar zeker die ik het getal op het digitale winkelmandje, recht bovenin de hoek van mijn scherm, steeds verder oplopen. Hoe kan het gebeuren, dat ik, als zorgvuldig shopper me zo laat gaan? Ik stel mijzelf altijd de vraag: heb ik het echt nodig? En zelfs dat laat ik nu achterwege. Ik noem mijzelf geen minimalist, maar ik probeer zo bewust en duurzaam te leven. Oeps,… daar ga ik.
Gelukkig weet ik me enigszins te herpakken en voor ik de hele zooi naar mijn huis laat komen, klik ik minstens de helft van de inhoud van mijn digitale winkelmandje, de prullenbak in. Ik hou slechts over: cadeautjes voor de bijna één jarige man, twee prachtige waxinelichthouders voor deze donkere maanden (die ik dus ook echt heel mooi vindt), nieuwe koffielepeltjes omdat de oude zomaar lijken te verdwijnen en, jawel… een chocolade smeltbak. Ja jongens, toen ik dát zag; wist ik het zeker ‘dit gaat mijn bak-leven zoveel makkelijker maken’. Geen verbrande au-bain-marie vingers meer. Nooit meer. Wauw.
Mijn winkelmand is weer leeg, klaar voor de volgende bestelling. In mijn mailbox zit een bevestiging van alles wat richting mij komt. ‘Zo,’ denk ik bij mezelf ‘mijn bankrekening is weer een stukje leger’. Leger? Ho, wacht eens even…. zit ik nu mijn halflege nest syndroom gewoon op te vullen tot halfvol?
Liefs, Corrinne
p.s. ik overweeg mijn bijna één jarige man geen middagdutjes meer te laten doen. Geintje natuurlijk.
No Comments