Vandaag, zoals gewend op de tweede donderdag van de maand, neemt Nayomi je mee in haar reis in het adoptieproces. Deze liefdevolle wensouders worden keer op keer geconfronteerd met een terugkomend tafereel. Het eindeloze wachten. Komt er vandaag een goed bericht?
Verdriet en boosheid
Nayomi: Inmiddels is er al ruim een maand verstreken sinds we onze dossierstukken naar de stichting Wereldkinderen hebben verstuurd. Het gluren of de postbode post meebrengt is weer begonnen, we hadden stiekem de hoop dat we een dezer dagen de post zouden ontvangen dat ons dossier naar Thailand is en we dus op de wachtlijst staan. Dat zou betekenen dat het grote wachten op onze Thaise mini echt zou zijn begonnen maar helaas nog geen post. Ik merk aan mezelf dat ik me de laatste weken meer bewust ben van mijn/onze ongewenste kinderloosheid en dit brengt verdriet en boosheid met zich mee. Waar ik dat eerder diep wegstopte en het niet wilde voelen mag het er nu zijn, en het is er. Vanochtend (17-8-18) deelde ik een kwetsbare post op m’n instagram met deze tekst van Woordkunsten die het zo mooi verwoord;
Woordkunsten
Ik zag haar staan met haar buik vol leven
en dacht dat wens ik mij ook.
En daar, de vrouw achter de kinderwagen
met een rode glans van trots
op haar wangen. Ik gun het haar, de wereld,
ik ben blij voor haar. Maar mijn wieg is leeg
en mijn hart gaat stuk van onvervuld verlangen.
Onvervuld verlangen
Deze tekst verwoord zo intens wat ik nu voel, een hart wat stuk gaat van onvervuld verlangen. We zijn inmiddels bijna drie jaar bezig met de adoptieprocedure en voor het eerst ben ik me dus echt bewust van onze “ongewenste kinderloosheid”.
En toch was er vandaag ook weer nieuws op adoptiegebied, Gerard heeft onze contactpersoon bij Wereldkinderen gesproken en ze gaf aan dat de dossierstukken die wij verstuurd hebben in orde zijn. Vanwege een verhuizing van Stichting Wereldkinderen naar een ander pand in Den Haag en de zomervakanties duurt het allemaal langer dan ze in de brief hadden toegezegd . In de brief stond 6-8 weken maar dit loopt dus iets uit. Ze gaf aan dat ze haar best gaat doen om ons dossier volgende week bij de notaris te krijgen zodat het gelegaliseerd kan worden dit duurt ongeveer een week. Daarna gaat het naar de Rechtbank en daar wordt het verder gelegaliseerd en in orde gemaakt dit duurt ook 2-3 weken en dan kan het naar Thailand. Ze gaf aan dat het nog ruim 4 weken kan duren voordat we de brief krijgen dat ons dossier in Thailand ligt.
Tijd om op te laden
Het geeft me rust dat ik weet dat het nu wat langer gaat duren maar dat we tegen het begin van de herfst horen of ons dossier in Thailand ligt. We hebben bijna samen vakantie en daar kijken we naar uit, even bewust samen genieten en ons opladen met een vakantie om er weer volop tegenaan te kunnen. Tot de volgende gastblog waarin ik écht hoop te delen dat we op de wachtlijst staan.
Liefs, Nayomi
Gebed
Lieve lezer mag ik je vandaag vragen de wensouders in gebed bij onze Hemelse Papa te brengen? Want daar bij de Allerhoogste mag troost zijn op gitzwarte dagen, daar mag nieuwe kracht gevonden worden om door te gaan. Het is mijn gebed vandaag voor hen en anderen met dit zelfde onvervulde verlangen.
“Heer, U kent uw prachtige zoon of dochter. Ook al is het nog niet eens geboren of stapt het al voorzichtig rond. U weet welk schepseltje is voorbestemd voor een leven onder de vleugels van deze mooie mama en papa. U heeft een plan met het leven van hen allen. Ik wil U vragen, warm hen Heer met uw liefdevolle armen, en stort uw rijke zegen over hen uit in deze moeilijke soms eindeloos durende weg.” Amen.
-x- Mama van Dijk
No Comments