Soms gebeuren er mooie dingen terwijl je ze niet verwacht! Vandaag schrijft Nayomi over de intake die ze met haar man krijgt bij Wereldkinderen. Met liefde willen zij een kindje uit Thailand adopteren. Hoe lang zullen ze nog moeten wachten? Inmiddels doen zij weer kleine stapjes vooruit en dat is elke keer een feestje waard! Lees je weer mee?
Adrenaline
Op 4 mei 2018 ik was aan het werk en had die ochtend een mailtje verstuurd aan mijn collega’s met de mededeling dat we aan het wachtten waren op de intake en dat als ik meer nieuws zou hebben ik weer van me zou laten horen. Diezelfde middag check ik ,tussen wat telefoontjes op mijn werk door, mijn e-mail als mijn hart sneller begint te kloppen en ik de adrenaline voel stromen. We hebben een e-mail van onze contactpersoon bij de stichting Wereldkinderen en in deze e-mail geeft ze aan dat als wij nog steeds een procedure willen starten in Thailand we op intake mogen komen. (!!) Ze geeft drie data op waarop dat zou kunnen. Ik schakel snel met Gerard en geef aan onze contactpersoon door dat we kunnen op 15 mei om 11.00 uur. Vervolgens leef ik de hele middag op adrenaline. De volgende dag vieren we samen een klein feestje en eten we een taartje. We zijn weer een kleine stap verder!
Op intake bij Wereldkinderen
En zo rijden we op een zonnige morgen naar Den Haag, ik merk dat ik weer de gezonde spanning en kriebels in mijn lijf voel. We vertrekken ruim op tijd omdat we niet weten of we bij het kantoor kunnen parkeren en we niet te laat willen komen. Gelukkig zit het verkeer mee en arriveren we ruim op tijd in Den Haag, na even rondrijden hebben we een parkeerplek gevonden. We worden warm ontvangen bij stichting Wereldkinderen en mogen even plaatsnemen onder het genot van een glas water voordat onze contactpersoon bij ons komt voor de intake.
Na even gewacht te hebben verschijnt onze contactpersoon en starten we met de intake. Ze geeft aan dat als we niet bemiddelbaar zouden zijn voor Thailand ze ons niet had uitgenodigd voor een intakegesprek, dit is fijn om al te horen bij de start van het gesprek. Ze vertelt ons e.a. over de voorgeschiedenis van de kindjes die in de kindertehuizen worden geplaatst en wat over de kindertehuizen en hoe de staat van deze tehuizen is. Terwijl zij verteld borrelen er vooral bij Gerard vragen op die hij dan ook meteen stelt, ik ben wat meer afwachtend en luister eerst naar haar verhaal voor ik doorvraag.
De handtekening
Al met al is het een positief intakegesprek en voelen we ons geen nummer bij deze stichting maar echt Gerard & Nayomi die een groot verlangen hebben om een kindje te adopteren. We voelen allebei de spanning van ons afglijden als onze contactpersoon de handtekening zet onder de bemiddelingsovereenkomst. Hierna krijgen we nog uitleg over welke stukken we moeten verzamelen in een dossier zodat dit naar Thailand verstuurd kan worden. Ze adviseert ons om er direct mee aan de slag te gaan en niet nog een paar maanden te wachten. Dit doen we ook zeker niet hoe eerder ons dossier in Thailand ligt, hoe sneller ze daar kunnen kijken naar een geschikte match. Ze geeft aan dat de verwachtte wachttijd op een kindje 3 jaar is, hier stellen Gerard en ik ons op in maar we hopen en bidden dat we eerder gematcht mogen worden en zo een gezinnetje mogen vormen.
Mijlpalen vieren
Omdat we onze mijlpalen altijd vieren hebben we dat nu ook gedaan, we hebben lekker geluncht aan de boulevard in Scheveningen en het moment samen gevierd. Wat zijn we blij en dankbaar en voelen we ons rijk gezegend. Uiteraard delen we dit nieuws ook samen met onze families en gaan we s ’avonds even een drankje doen bij mijn ouders om samen met hen te toasten op dit goede nieuws.
De keuze voor Thailand
Gerard en ik hebben aan het begin van ons adoptieproces een landen top drie gemaakt, daarop stonden Thailand, Zuid Afrika en de Filipijnen. Al snel viel de Filipijnen voor ons af omdat ons nichtje (geadopteerd door Gerards broer en zijn vrouw) daar vandaan komt en wij ons kindje ook een ‘’eigen’’ land en verhaal gunnen. Toen bleven Zuid Afrika en Thailand over maar al snel werd duidelijk dat we bij Thailand allebei een goed gevoel hebben en dat we daar voor willen gaan. En het verloop van de adopties uit Thailand is ook gunstiger dan Zuid Afrika. Al met al allemaal redenen die we samen hebben afgewogen en waarom we bij Thailand zijn uitgekomen.
De volgende keer hoop ik jullie wat meer te vertellen over het verzamelen van de stukken voor ons dossier en hoop ik te kunnen delen dat het dossier in Thailand ligt.
Meer lezen?
Je vind hier alle maandelijkse artikelen die Nayomi deelt op Mama van Dijk rondom deze kwetsbare en bijzondere reis in het adoptieproces. We wensen hen namens Mama van Dijk een bron van liefde steun kracht en warmte om hen heen in dit lange proces.
Tot volgende maand in een nieuwe gastblog!
-x- Mama van Dijk
No Comments