Het is 07.00 uur, enthousiast begroet ik de nieuwe morgen. De peuter hoor ik zoals elke morgen (sinds zomertijd) in haar schommelstoel heen en weer wiegen. Het maakt haar rustig, net na het ontwaken, zo ondervond ze zelfstandig. Een stuk rustiger wakker worden voor mij nu ook. Zo ondervond ik..
Na een half uurtje rustig opstarten (ik neem je binnenkort mee naar onze nieuwe nachtrust) knuffel ik mijn blondie en brownie. Ik beveel ze niet veel later liefdevol de kleertjes die ik de avond daarvoor voor het hele gezelschap had klaargelegd aan te doen. Niet veel later volgt beneden de eerste zussenruzie. Het geluid van felle woorden, hevige tranen en gestamp maakt me onrustig. Laten we zo de dag niet beginnen roep ik iets te fel de trap af terwijl ik mijn woorden hoor nagalmen. Lekker begin van de dag moeder.. denk ik nog.
Plots besef ik me dat de peuter haar plas vanmorgen moet inleveren. De zo’n 88 ongelukjes in vier dagen was ik zat. De peuter zelf ook. Ze kon het écht niet ophouden. Bekend met blaasontstekingen, vis ik een potje uit de kast en niet veel later stromen de eerste stralen recht mijn hand over. Ik zucht. Oke, moeder herpak je zeg ik nog. Het is een prachtige dag. Werk aan je mindset.
Ik glimlach als een boer met kiespijn
Na een bezoekje aan de plaatselijke dokterspraktijk breng ik wat lentegeluk naar het dichtstbijzijnde DHL punt. Aangezien het een bloemist is leg ik gelijk een paar bossen tulpen op de toonbank. Kak. Pinpas vergeten. Ik glimlach als een boer met kiespijn en vervolg mijn weg terug naar de auto. Er hangt mist in de lucht. De zon lijkt nog ver weg vandaag terwijl mijn hart na de eerste zomerse dag al volledig verkocht was.
Thuis start ik de laptop op. De kids installeer ik achter een eigen Ipad. Een extra Ipad die ik leende van mijn vader kwam goed uit. Juist nu. Juist op dagen dat we allemaal even onze eigen ruimte nodig hebben. En terwijl de kids met fruitcreatie achter het scherm zitten duik ik ook weer eens achter mijn laptop. Met het tikken van toetsen zie ik ondertussen door het raam de mist verdwijnen.
En zo verdween op die doodnormale morgen de mist ook weer uit het hart. Met een hoofd uit de wolken, de zon op onze knar lopen we niet veel later naar buiten. Een boterham op het vuistje onder een blauwe hemel die de lucht siert.
Mam, ik vind het leuk thuis, zo leuk als… taart.
#jekrijgterzoveelvoorterug
Hoe gaat het bij jou lieve vrouw?
-x- Mama van Dijk
1 Comment
Wow. Die is raak! Wat heb je dat mooi omschreven.
Patricia onlangs geplaatst…Callboys seizoen 1 en 2 op Videoland vanaf 9 mei