Ze heeft een angststoornis, vandaag op mamablog, mama van dijk, haar verhaal
gastblog, Moederschap

Wanneer pure angst haar overmeestert..

Daar lag ze. In bed te huilen. Het deken was tot ver over haar haren getrokken waarmee ze hoopte alles buiten te sluiten. Maar al het enge was binnenin haar. Een gedachten golf spoelde weer over haar heen en ze voelde dat ze bijna verdronk in de angst. Haar hart bonsde hard in haar borst, alsof het zijn weg naar buiten zocht.

Haar ademhaling leek als vanzelf te versnellen naar een tempo dat niet goed bij te houden was. Hyperventilatie maakte zich meester van haar en in paniek greep ze naar het zakje dat al klaarlag op haar nachtkastje om haar ademhaling weer onder controle te krijgen. Ze wilde uitschreeuwen:

‘Waarom Heer?! Waarom?! Hoe lang nog moet ik dit verdragen?!’

Maar waarom zou ze? De hemel leek van koper te zijn op deze donkere dagen.

Ik heb een angststoornis

Angst. Voor mij – helaas – een heel reëel thema in mijn leven. Tijdens mijn zwangerschap kreeg ik de diagnose ‘angststoornis’. Geen pretje kan ik je vertellen. Maar misschien hoef ik je dat niet te vertellen, want misschien worstel jij er zelf ook mee. De website volksgezondheidenzorg.info vertelt me dat 35,8 per 1.000 vrouwen ook kampte met een angststoornis in 2018. Het is bovendien 1 van de meest voorkomende psychische stoornissen in Nederland. Ik moet zeggen: bij het woordje stoornis gaan mijn nekharen altijd overeind staan. Maar in Nederland heb je nu eenmaal een labeltje nodig om goede zorg te kunnen ontvangen. En goede zorg is er zeker, dat is mijn ervaring! Dus mocht jij worstelen met angst: zoek hulp! Het wordt beter, echt waar.

Een paniekaanval

En toch herken je je misschien ook in het voorbeeld dat ik schreef van iemand die in een paniekaanval zit en lijkt het voor jou, terwijl jij op die grote, angstige of deprimerende zee ronddobbert, alsof God er niet is. Misschien voelt het alsof Hij je in de steek heeft gelaten. Misschien wil je het uitschreeuwen naar Hem en Hem vragen waarom je deze ellende moet meemaken. Ik heb het ervaren in de tijden dat ik zo ontzettend bang was. Dan wilde ik me aan Hem vastklampen, maar wist ik niet hoe.

Mensen in mijn omgeving raadden me dan aan om te zingen, Hem te aanbidden en Hem te zoeken, dwars door alles heen. Maar het lukte me niet. Ik bad wel, maar niet op de manier die ik gewend was, niet vanuit relatie met Hem. Ik zette liever een Netflix-serie aan waarin ik de sores van onbekende families kon bekijken en zodoende mijn eigen angst even kon vergeten.

Worstelen en groeien

Mijn vlammetje van verlangen is weer gaan flakkeren

Momenteel ontvang ik wederom goede hulp in mijn proces naar een ‘angstvrij-leven’ bij een heel fijne psycholoog. We gaan een tandje verder, we gaan wat dieper. En soms doet dat pijn, vaak is het worstelen met mezelf, maar ik merk ook dat ik groei. En dat is heel wat waard!

Bovendien merk ik op dit moment dat het me wél lukt om God te zoeken. Het lukt me dit keer wel om Zijn waarheden tot me te nemen door middel van Zijn Woord, aanbidding en door zo nu en dan een preek te kijken. Waarom het me nu wel lukt in tegenstelling tot anderhalf jaar geleden? Om eerlijk te zijn weet ik het niet.

Ik denk dat ik gewoon besloot een eerste stap te zetten, al was het maar een kleine stap: heerlijke worship-muziek aanzetten. Al vrij snel ga je automatisch meezingen en nadenken over wat je precies zingt. Door inspirerende gesprekken met anderen ging bovendien mijn vlammetje van verlangen naar het lezen van Zijn Woord weer flakkeren. Ook het openslaan van de Bijbel was dan weer een stapje.

Op momenten dat ik nu angstig ben, kan ik bidden en vertrouwen op wat ik heb gelezen: Dat Hij dichtbij is. Dat Hij voor me zorgt. En ook al neemt de angst dan niet meteen af, ik voel me wel gesteund door Hem.

Ik wil je aanspreken vandaag

Wat wil ik met dit blog? Ik wil jou, angstige vrouw, depressieve moeder, aanspreken. Ik wil je allereerst vertellen dat het niet jouw schuld is dat je angstig of depressief bent. Net als mij is het ook jou overkomen. Je hebt er niet om gevraagd. Het volgende dat ik je graag zou willen zeggen is: zoek hulp. Bij een familielid of vriend(in), bij een pastoraal medewerker uit je kerk of bij je huisarts of een psycholoog. Je hoeft het niet alleen te doen!

Ten slotte wil ik je aanmoedigen om God te blijven betrekken in je angst en in je verdriet. Ook al voelt het alsof God niet luistert en ver weg is, blijf die stap richting Hem zetten. Hij kan onze lasten lichter maken.

Bemoedig je in Zijn waarheden!

Een bemoediging

Het lied ‘Defender’ van Francesca Battistelli en Steffany Gretzinger roert mij steeds tot tranen en bemoedigt me enorm. Wellicht is het ook iets voor jou om te luisteren!

‘When I thought I lost me
You knew where I left me
You reintroduced me to Your love
You picked up all my pieces
Put me back together
You are the defender of my heart’

Want ik ben de HEER, je God,
ik neem je bij je rechterhand en zeg je:
Wees niet bang, ik zal je helpen.
Jesaja 41:13

Ik zocht de HEER en hij gaf antwoord,
hij heeft mij van alle angst bevrijd.
Psalm 34:5

Liefs, Anna
Meer lezen in deze rubriek geloof? Lees hier verder.

Previous Post Next Post

You Might Also Like

1 Comment

  • Reply Aritha 21 december 2019 at 13:24

    Mooie boodschap. Er is hulp voor mensen met een paniekstoornis. Echt waar.
    Aritha onlangs geplaatst…STRALEN VAN GODS VADERLIEFDEMy Profile

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.