Die ochtend hoor ik de woorden van de voorganger binnenkomen. Ze resoneren. Klinken door in mijn hart. Bidden, zoals Elia deed, met glorierijke aanhef, een oproep en dan het effect. Ik luister aandachtig. Terwijl ik het beschreven gebed doorlees zie ik haar.. Gebed Het beeld flitst in gedachten heen en weer tussen eigen gebedssituaties. Van de bedrand waar die allerlaatste energie vd dag een roep om kracht was om te dragen. De nacht die voor haar lag met haar baby, die allang geen baby meer was, soms urenlang rondom het bed. Met een zelfde liedje dat sinds de zwangerschap al zo koesterend kalmerend bleek. Bijna of eigenlijk als een gebed ook. Zovaak meer ook voor haarzelf dan alleen voor hem. Draw me close to youNever let me goI lay it all down againTo hear you say that I’m your friendYou are my desireNo one else will do‘Cause nothing else can take your placeTo feel the warmth of your embraceHelp me find the wayBring me back to you Ze wiegt hem. Deinst zijn lijfje liefdevol heen en weer met handen die zo lang voor dit wonder hadden gebeden. Dragend voelt ze zichzelf gedragen terwijl het lied met gebroken stem verder klinkt […]
