Ze gaat richting de negentig maar op maandagmorgen zit ze op WhatsApp, zo meelevend als ze altijd al is geweest bericht ze die morgen hoe het is. Mijn oude oma. “Het zal wel stil zijn vandaag..” vult ze aan. Ik glimlach terwijl mijn peuter die morgen alles behalve stil is.
Zes weken zomersproeten en moddervoeten
Ik besef me dat ik knap weinig werk gedaan ga krijgen en berust deze dagen vooral in hetgeen wel lukt. Na zes weken zomersproeten en moddervoeten is er iets dat duidelijk minder aandacht kreeg en dat was dan wel de gehele woning van ondergetekende. Het idee dat met een enkele mondaymotivation ronde door het huis de boel weer gladgestreken zou zijn was natuurlijk sowieso een voorbedachte fantasie. Maar afijn, over die stilte in huis valt te zwijgen, bedenk ik lachend.
Toch is er één die de gehele situatie van schoolgaande zussen nog even moet gaan waarderen. Of niet. Het is de pasgeboren peuter die het begrip “ter aarde stortingen” met zijn twee jaar volledig heeft omarmd. Of dat nu in het natte weiland is, in de kinderwagen, op de stoep of op de keukenvloer. -Die laatste is trouwens favoriet- Het leven als peuter met plots 2 leuke zussen minder in huis is echt afzien.
En dat is ergens dan ook weer schattig om te beseffen.
Dat hij zo allermeest dol is op die meiden dat hij ze al roept als hij wakker word. Ze overdag zoekt als hij wil spelen of samen wil “gommelen”. Als er koek gegeten word en er geen hapje extra is van zussen. Als je de salto van de bank wil doen maar je zus er niet is om je te helpen. Wanneer je naar boven rent maar er niemand blijkt te zijn. En zelfs wanneer je in de meest furieuze fase van je peutertantrum zit en het schaaltje van je moeder in duizend stukken gooit – met daarachter aan het volkoren biscuitje en je rietjesbeker.. ja zelfs dan kijk je achterom en kun je hen niet de schuld geven. Dat moet echt stil zijn.
Nee stil was het voor moeder niet.
Maar ik geloof voor hem wel.
Het is een fase!
-x- Mama van Dijk
No Comments