Na een mooie dag werken trek ik een biertje los. Die had ik wel weer verdiend, denk ik bij mezelf. Ik installeer de laptop voor een leuke film en besluit op tijd mijn bed in te kruipen. Het bed dat achter de stoelen van mijn truck verscholen ligt. Vanavond weer niet thuis. Thuis, waar het woordje nachtrust ondertussen weer een andere betekenis krijgt…
Papa van Dijk heeft zijn wilde jonge haren ondertussen aardig van zich af geschud. Maar vandaag neemt hij je nog even mee terug in de tijd naar die onbezorgde avontuurlijke jeugdherinnering. Het is een rustige zondagmiddag als daar de jonge Gerjan met zijn kameraden over straat stappen. Braaf richting de grote kerk, daar midden in ons kleine dorp. Of ze daar aankwamen? Je leest het ietwat wilde avontuur vandaag in de Papa Rubriek.
Papa’s en poepluiers. Vandaag neem ik Frans Bauer als voorbeeld, oké van z’n muziek moet je houden.. maar lachen kan hij zeker. Ik keek dan ook graag naar zijn programma viva la Frans, jullie vast bekend. Op een gegeven moment ging het in dat programma over, jawel; “Poepluiers”. Daar biechtte hij op dat hij in zijn hele leven maar 2 keer een poepluier had verschoond. Waarop ik vervolgens dacht; als hij ’t kan, kan ik het ook! Maar vooruit, met een score van slechts 2 luiers had hij al gewonnen -bij Naomi heb ik mezelf echt wel eens opgeofferd- maar toch.
