Lees mee in 10 x fantastische peuter anekdotes. Van mond op mond beademing tot het begin van een acteercarrière. Onze peuter heeft het in zich, heus. Dat het moederschap zich gelukkig ,ook op de pittigere dagen, regelmatig van de meest hilarische kant laat zien met een twee jarige in huis daarover schrijf ik vandaag. Want zeg nou zelf, die peuters zijn toch werkelijk fantastisch.
10 x de meest fantastische peuter anekdotes
1. Als grootst mogelijke nijntje-fan heeft dochterlief haar eigen naam omgetoverd tot “Nijnie”. En met haar glunderende oogjes en naar zichzelf wijzende vingertjes weet iedereen wat ze bedoelt. Naomi, uhh Nijnie. Prima naampje meisje, papa en mama vinden het prachtig!
2.Terwijl dochterlief de kamer binnenloopt passeert ze een stoel die ze een dag eerder had voorzien van een dikke penstreep. Shithappens? Terwijl ze haar handjes voor haar mond houd met de penstreep in haar gedachten loopt ze naar de kast waar schoonmaakdoekjes opgestapeld liggen. Met snelle pas loopt ze terug en klinkt er luidkeels “Uhhh..ooohhhh” als het droge doekje na diverse poetspogingen geen wonderdoekje blijkt te zijn. Goed geprobeerd schatje, iemand tips voor witte stoelen en blauwe penstrepen?
3. “Hé Kanjer” roep ik wanneer ik enthousiast haar kamerdeur open zwaai na een middagslaapje. Ietwat gefronst kijkt ze me aan als ze naar zichzelf wijst en zegt “Nijnie”. Ja, natuurlijk lieverd, stom van mama, je heet geen kanjer maar Naomi!
4. Het is middag als ik zorg voor een lekkere boterham. Dochterlief denkt daar heel anders over en weigert elke vorm van inname. Mijn oog stuit op het glazen schaaltje op de salontafel. Het broodje pindakaas vorm ik om tot bonbon lijkende vierkantjes en plaats ze deze op meest aantrekkelijk mogelijke manier op het schaaltje als dochterlief even niet kijkt. Niet veel later is het schaaltje leeg. Mission completed. Zouden de aardappels het er ook goed op doen?
5. Het is fruittijd als het mij nietsvermoedend ontgaat dat er een halve peer in de mond van babyborn verdwijnt. Niet veel later zit ik aan de keukentafel -na de mislukte greep van heimlich- vervolgens mijn uiterste best te doen om met mond op mond beademing en borstmassage de aangestampte peer uit het mondje te krijgen. Je had het verbaasde gezicht van mijn peuter moeten zien tijdens mijn geslaagde reddingsactie.
6. Of mijn verbaasde gezicht daarentegen toen ik na een verschoonsessie -met klysma- voor onze jongste prinses ineens ons peutermeisje (met haar vinger gedrenkt in de vaseline) over de billen van haar pop zie wrijven terwijl ze af en toe heel serieus mijn kant op kijkt. Zei iemand daar na-apen?
7. Wist je dat dansen in huize van Dijk op het moment helemaal hot is? Dochterlief lacht om mama’s houterige dansmoves, waagt zichzelf aan pasjes waar k3 een voorbeeld aan kan nemen en legt de lat hoog voor een stel uitstekende dansprestaties. Zo word het liedje “Wij maken een kringetje” herhaaldelijk afgesloten met een afzonderlijke repeat van het stukje “Maak nu een buuuuuuuuiging” dat door dochterlief word geïnterpreteerd als startsein om met de neus de grond aan te raken. Ja, ze legt de lat hoog, of uhh.. laag.
8. Gillend ( lees: boos of furieus) door het huis lopen en wanneer mama roept “wil je wat drinken” in één klap uit je boze rol stappen en poeslief zeggen “JA” om vervolgens gezellig samen wat te drinken.
Ik voel een acteercarrière opborrelen.
9. Als moeder moeten we af en toe heel wat uit de kast halen om onze peuters te laten eten. Nietwaar? Als dochterlief dan na twee happen de gehele inhoud van haar bord op de grond kiepert en zegt “Op” terwijl ze haar lange wimpers in slow motion op en neer laat gaan is dat stiekem best een beetje hilarisch. Maar dat zeggen we niet hardop.
10. Ik ben (bijna) twee en ik zeg.. JA! Dochterlief heeft met haar 23 maandjes jong het woordje JA boven Nee gesteld. Een dagelijks gesprek met mijn dochter word dan ook op deze wijze gevoerd. Kom je eten? “Ja” Wil je jam? “Ja.” Of appelstroop? “Ja.” Zullen we zo naar buiten? “Ja.” Gaat Fleur mee? “Ja.” Krijgt Fleur een kus? “Ja.” Is Naomi lief, “Ja”. En papa dan? “Ja.” Mama ook lief? “Papa.. weg??” En Bedankt..
Mijn lijstje van anekdotes kan ik op dit moment elke dag aanvullen. De overstap naar de peuterfase, ik vind hem vooralsnog een groot feest! Zorgt jouw peuter ook voor zoveel heerlijke momenten die je eigenlijk zou moeten opschrijven? Deel ze gerust met Mama van dijk en mede’mama’s in een reactie.
Update: Het woordje Nee, is ondertussen een ruime maand na het schrijven van dit artikel, luid en duidelijk geïntroduceerd in Huize van Dijk. Zei ik al iets over peuters en puberen? Oeff..
-x- Mama van Dijk
No Comments