tante zijn in het buitenland, mama van dijk, mamablog, emigratie, afscheid
zussenliefde

De allerlaatste dag Nederlander, emigreren

Een normale maandag, zo leek het bij het ontwaken van deze morgen. In ons geval een nieuwe vakantiedag en dus besloten we om een ochtendje met de hond & Naomi richting de dierentuin te gaan. We genoten van alles om ons heen, het enthousiasme van puplief die als een kleine beer aangelijnd langs de grote beren liep en Naomi die verwonderd om zich heen zat te gluren vanuit de wagen. Zonder stil te staan bij dat wat komen gaat…

Geluksmomenten

Het zijn van die geluksmomentjes, van die kleine momenten die een herinnering geven voor de toekomst. Wat is het heerlijk om samen, echt samen te zijn met diegene waar je zo intens van houd! Maar stel nu, stel nu dat je diepste geluk in een ander land ligt? Dat het verlangen naar het samen zijn vooral uit het verlangen zelf bestaat?

Ik neem je even mee terug in de tijd. Juni, 24 jaar geleden werden mijn tweelingzus en ik geboren in Amersfoort, waar Mam en Pap één dochter verwachtten kregen ze na de (pers)weeën binnen tien minuten (door o.a. één enkele ,gebrekkige, echo met 34 weken) opeens twee dochters ipv één!!! De wereld stond op zijn kop. Een donderslag bij heldere hemel maar een hele grote roze wolk. Zoveel geluk maar ook zoveel zorgen. Wat was het een omschakeling maar wat hebben we een respect en wat zijn we dankbaar voor al ruim 24 jaar liefde ,steun en toeverlaat.

Afscheid

Vandaag is opnieuw zo’n omschakeling! Want ondanks dat we al uit huis zijn en het proces van loslaten voor pap&mam dus allang is gestart zwaaien we vandaag mijn lieve tweelingzus uit! Zijn we niet langer ‘echt’ compleet als gezin in Nederland, zijn we niet meer de twee-eiige tweelingzussen die een paar straten bij elkaar vandaan wonen en kunnen we niet langer meer ruzie maken om niks om vervolgens weer huilend te knuffelen, te lachen en te kletsen.

De allerlaatste dag Nederlander.

Ze verlaat haar huis, familie en land om de liefde van haar leven te omarmen en bij hem in Israel een nieuw begin, een nieuw leven te beginnen. Wat een pit, wat een power en wat een doorzettingsvermogen, kracht en moed zijn daarvoor nodig! Side by Side or miles apart, sisters are always connected by the heart. Terwijl de glans van deze dag even zijn schoonheid verliest, mijn hoofd afdwaalt in gedachten, en mijn hart stil huilt, besef ik ook dat ik boven alles geloof, hoop en bid dat dit de allermooiste, allerbeste en allergelukkigste stap in jou leven mag zijn zus! Wat gun ik jou dit geluk samen met de liefde van je leven!

Heb jij geliefden in het buitenland wonen?
& Hoe beleefden jullie de laatste momenten samen?

-x- Mama van Dijk

Previous Post Next Post

You Might Also Like

2 Comments

  • Reply De allerlaatste dag Nederlander - het vervolg - Mama van Dijk 10 augustus 2017 at 11:51

    […] “de Allerlaatste dag Nederlander”, (klik hier voor die blogpost) vertelde ik je het verhaal van mijn tweelingzus die de wens om naar Israël te […]

  • Reply Een bijzondere aankondiging - Mama van Dijk 10 augustus 2017 at 11:56

    […] jaar heb je er meerdere keren over kunnen lezen. Mijn tweelingzus verliet ons oude vertrouwde dorpje en daarmee veel familie en vrienden om zich in Israel te settelen. Zo ging ze voor de liefde. Voor […]

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.